Mij verbaast het telkens weer dat het in Amerika echt mogelijk is dat mensen, ondanks dat ze verzekerd zijn, zo veel geld aan een medische behandeling moeten betalen dat ze geen geld meer over hebben voor de meest basale levensbehoeften. Echt schrijnende gevallen komen soms voorbij. Maar ook veel mooie mensen.
Gisteravond was een mooi voorbeeld. De man en vrouw temden (of deden dat nog) eerst wilde paarden, paarden die niemand meer wilde hebben. Vervolgens adopteerden ze 4 kinderen die nergens anders meer terecht konden. Deze kinderen bloeiden op tijdens hun verblijf bij dit gezin. Een van de kinderen maakte in het begin een tekening van een kind zonder armen en met lege ogen. Na een tijdje onder de liefhebbende vleugels van de ouders en de omgang met de paarden op de ranch (alle kinderen reden paard of waren rodeo stieren rijder) maakte ze een tekening van een meisje met echte ogen, met armen, met kleur.
Wat mij raakte in het verhaal was dat de moeder zei; bij paarden zie je de ziel in de ogen. Als je die ziet dan is er hoop en dit geldt ook voor kinderen. Zij keek dus naar het kind dat in weze goed was maar door de omstandigheden beschadigd waardoor het bepaald gedrag was gaan vertonen. En dat die paarden dan ook weer zo mooi die kinderen kunnen helpen. Prachtig toch?
