De Boomhut

Toen wij hier kwamen wonen bleken we een boomhut-geschikte boom in de tuin te hebben. Dit natuurlijk tot grote vreugde van de kinderen.

De boomhut bestond uit een houten pallet vastgebonden door opa met stevige touwen in de boom. We hadden nog een touwladdertje dat aan de boom werd vastgebonden en klaar was de hut. Als de boom vol met bladeren zat zaten de kinderen daar verstopt en riepen ze van alles en nog wat naar iedereen die voorbij kwam. Dat leverde soms grappige situaties op van mensen die verwilderd om zich heen keken waar het hallo hallooo-ho vandaan kwam.

Soms moesten ze tot de orde worden geroepen. Dan werden er dingen geroepen die niet konden en moest ik natuurlijk even ingrijpen.

In de hut zijn heel veel picknicks gehouden en er zijn ruzies geweest tussen de jongens en de meisjes wie er nu aan de beurt was om in de hut te zitten.

Drie jaar geleden nog maar is de hut 'gepimpt' met extra planken aan de zijkant. Er waren grootse plannen voor een dak maar de bouwwerkzaamheden gingen langzamer dan het groeien van de kinderen.

En opeens waren ze zomaar te groot voor de hut. Maar opruimen was nog niet aan de orde. Misschien zouden ze er nog verder aan werken deze zomer of de volgende..

Ik liet het maar zo. Tot slot zou ik zelf nog steeds wel eens een boomhut willen hebben. Het is jammer dat je op een dag gewoon te oud bent voor sommige dingen. Een boomhut is zo'n ding.

De hut trok krom en raakte begroeid met mos. Het trapje begaf het, de zijplanken trokken krom.

Deze week vroeg de buurvrouw vroeg of de hut weg mocht. Ze keek er zo ongezellig tegen aan tegen die kromme planken.

Jasper en Joost gingen direct aan de slag en 10 minuten laten kwam de hut al naar beneden. De boom is nu kaal en de hut ligt sneu op de grond bij het nog weg te brengen grof vuil.

Ik vind het fijn voor de buurvrouw en fijn voor de boom. Geen hut meer, vrijheid om te groeien voor de boom en vrijheid om te kijken voor de buurvrouw. Ik vind het fijn voor de jongens dat ze al zo groot zijn en zo lekker vooruit kijken naar wat er allemaal nog staat te gebeuren in hun leven. Het is dus goed zo maar toch stemt zo'n kale boom ook verdrietig. Niks ernstigs maar toch. Gewoon een beetje heimwee over weer een afgesloten periode.

welk dier is jouw kind?

Toen wij naar Engeland gingen verhuizen ontdekte ik dat ik een leeuw en een paard onder mijn dak had wonen!

Mijn zoon van 9 doet mij, in het dagelijkse leven, veel aan een leeuw denken. Leeuwen houden niet van verandering en willen het graag rustig aan doen. Misschien heb je ooit wel eens naar zo'n natuurprogramma gekeken op National Geographic of iets vergelijkbaars. Soms laten ze daar zien hoe ze bijvoorbeeld leeuwen verhuizen van de ene dierentuin naar de andere. De leeuw verzet zich met hand en tand; hij blaast, hij krabt en bijt en het is vaak een hele toer om hem in een ander hok te krijgen. Is hij eenmaal op zijn nieuwe plek gearriveerd en heeft hij zijn natje en zijn droogje en een lekker plekje om te zonnen dan is het meeste leed vaak gauw vergeten. Hij knippert met zijn gouden ogen tegen het zonnetje en kijkt eens rustig rond in zijn nieuwe koninkrijk. Als je goed luistert hoor je hem waarschijnlijk lekker spinnen. Toen wij hem vertelden van onze verhuisplannen liet Jasper direct zijn leeuwenaard zien. Hij was boos, nukkig en gewoon tegendraads. Eenmaal in Engeland paste hij zich eigenlijk vrij vlot aan een leek het al gauw alsof hij daar helemaal thuis hoorde.

Mijn dochter van 10 was en is een prachtig paard. Het paard vertrouwt op zijn begeleider. Als die rustig blijft, alles uitlegt en laat zien hoe het werkt dan willen de meeste paarden best wel een kijkje nemen. Voorzichtig trippelen ze de nieuwe omgeving binnen, hun oren draaien alle kanten op om de omgeving te scannen en ze lopen lichtvoetig, klaar om weg te rennen als ze het niet meer vertrouwen. Maar als het vertrouwen blijft zullen ze eens gaan rondsnuffen, een beetje knabbelen aan de hekken of het verse gras. Vrij snel voelen ze zich thuis al zullen ze misschien de eerste tijd nog een beetje schrikkerig blijven. Als ze gauw worden opgenomen in de groep zullen ze sneller meer vertrouwen hebben. Pauline reageerde als een paardje. Ze zag direct ook de voordelen en wilde het avontuur wel proberen. Ze is nog wel een tijdje onwennig gebleven maar uiteindelijk voelde zij zich ook lekker thuis.

Wil je je kind goed kunnen helpen? Probeer je dan te bedenken welk dier het is. Als je daar rekening mee houdt in jouw benadering naar je kind toe spreek je je kind aan op een manier die hij of zij het beste begrijpt. Deze benadering geldt natuurlijk niet alleen als je gaat emigreren. Ook op al die andere situaties waar je kind tegen aan kan lopen helpt het soms om je te realiseren wat voor dier je kind is. Trouwens....Wat voor dier ben jij?