Toen wij hier kwamen wonen bleken we een boomhut-geschikte boom in de tuin te hebben. Dit natuurlijk tot grote vreugde van de kinderen.
De boomhut bestond uit een houten pallet vastgebonden door opa met stevige touwen in de boom. We hadden nog een touwladdertje dat aan de boom werd vastgebonden en klaar was de hut. Als de boom vol met bladeren zat zaten de kinderen daar verstopt en riepen ze van alles en nog wat naar iedereen die voorbij kwam. Dat leverde soms grappige situaties op van mensen die verwilderd om zich heen keken waar het hallo hallooo-ho vandaan kwam.
Soms moesten ze tot de orde worden geroepen. Dan werden er dingen geroepen die niet konden en moest ik natuurlijk even ingrijpen.
In de hut zijn heel veel picknicks gehouden en er zijn ruzies geweest tussen de jongens en de meisjes wie er nu aan de beurt was om in de hut te zitten.
Drie jaar geleden nog maar is de hut 'gepimpt' met extra planken aan de zijkant. Er waren grootse plannen voor een dak maar de bouwwerkzaamheden gingen langzamer dan het groeien van de kinderen.
En opeens waren ze zomaar te groot voor de hut. Maar opruimen was nog niet aan de orde. Misschien zouden ze er nog verder aan werken deze zomer of de volgende..
Ik liet het maar zo. Tot slot zou ik zelf nog steeds wel eens een boomhut willen hebben. Het is jammer dat je op een dag gewoon te oud bent voor sommige dingen. Een boomhut is zo'n ding.
De hut trok krom en raakte begroeid met mos. Het trapje begaf het, de zijplanken trokken krom.
Deze week vroeg de buurvrouw vroeg of de hut weg mocht. Ze keek er zo ongezellig tegen aan tegen die kromme planken.
Jasper en Joost gingen direct aan de slag en 10 minuten laten kwam de hut al naar beneden. De boom is nu kaal en de hut ligt sneu op de grond bij het nog weg te brengen grof vuil.
Ik vind het fijn voor de buurvrouw en fijn voor de boom. Geen hut meer, vrijheid om te groeien voor de boom en vrijheid om te kijken voor de buurvrouw. Ik vind het fijn voor de jongens dat ze al zo groot zijn en zo lekker vooruit kijken naar wat er allemaal nog staat te gebeuren in hun leven. Het is dus goed zo maar toch stemt zo'n kale boom ook verdrietig. Niks ernstigs maar toch. Gewoon een beetje heimwee over weer een afgesloten periode.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten