Children on the internet; scary or something to "like"?

I found this quote in one of my favorite weblogs; 4 kids, 20 suitcases and a beagle

…..It reminded me of a story a girlfriend told me about her teenage daughters having an argument over a shared photo on Facebook.

“I posted my photo and you didn’t like it” One announced to the other at the dinner table.

“But I do like it?”

“Yes but you haven’t like liked it”…..

At my house we have discussions about topics like:

What do you share with whom and how many likes are you supposed to give.

When is a like enough or should you give a comment

Can you give too many comments...

But we also have discussions like this:

… Me: shouldn't you be doing your homework?

Child: Yes but I am waiting for X to give me his stuff.

Me: OK did you ask him already?

Child: Yes several times but he is not online and now I am waiting for two hours already.

Me: ??? Why don't you call him?

Child:  Call?? MUM!! That is just impossible. Nobody answers his phone.

Parents ask me questions about:

How many hours behind ‘a screen’ are normal

How can I prevent my child from posting pictures that are not appropriate

What is Internet- or Cyber- bullying and how can I protect my child

What are normal internet-rules

The world has changed. Besides our world that we as parents knew and felt confident with exists another world. The world of internet. Although this other world is very much interwoven with our old one it is quite different. And although most of us are very well able to find our way trough facebook, twitter, snapchat and instagram we will never be as familiar with it as our children will be. The internetworld is the world of our children. They are growing up with it and it is our job to help them finding their way. But because we don’t feel completely familiar with it we are insecure.

Basically raising your child with internet is not very different from raising them without it. All the values you feel are important still apply for your child on internet.

·               If you teach your children never to talk to strangers they will have to ask you if
          they can become ‘friends’ with people they don’t know.

·               If you teach your child never to leave the door unlocked or give his key to
          strangers he is not allowed to give passwords to people he doesn’t know.

·               If your child is not allowed to drink alcohol before his 18^th birthday he is not
          allowed to play games for ages 14, 16 or 18 when he is 10.

·               If the rule is a maximum of three hours screen time than all screens will have to be
          switched off after three hours. If this doesn’t work shutting down WiFi will help.

·               For teens it can be helpful to see how much time multitasking will ‘cost’ them.
          Every ‘bleep’ from a comment or message will cost them 10 minutes.

Make your child aware of the dangers. Let him imagine himself standing in the middle of a football stadium. Does he really want all those people (and more) to see him like that for the rest of his life?

Your children will know all the possibilities of photoshopping. Tell them others can do that to their photo’s too. Discuss which photo’s you are going to put on Facebook and which ones not and why. Listen to your child’s thoughts about this. You will learn a lot from how he is thinking about the internet. On the other hand respect your children’s feelings. Some teens will not be very happy when you put a baby photo on Facebook.   

The key words seem to be; normal house rules apply. Parents stand beside your children and be really interested in their world. If you don’t know things just ask them, play games with your child, download apps they use and play with them to see how they work. Ask your children without judging them all you want to know and they will explain to you what you don’t understand. Show your children that you trust them and that you will expect them to behave on the internet like in real life (like you have learnt them).

If all the normal things don’t work; set rules. If they don’t work; set stricter rules and be very clear about the consequences (some children just need that). Be sure you will be able to execute these consequences, even for a longer period of time. If that doesn’t work: ask for advice from a professional.

Digi Kinderen

De meeste ouders hebben een haat-liefde verhouding met alles wat elektronisch is. Inmiddels is al het elektronische gedoe niet meer weg te denken uit onze maatschappij en ook wij volwassenen twitteren en facebooken enthousiast.

Je kunt er dus niet meer omheen. Laptops, I-pad, I-pods, I-phones, minecraft, GTA. Het is in ons leven aanwezig. Die digitale wereld brengt onze kinderen veel goeds. Het niet halen van een level kan heel frustrerend zijn. Je kind leert om te gaan met die frustratie. Omdat de gemiddelde ouder digitaal en game-technisch ver achterloopt op de kinderen kun je niet helpen. Ze moeten dit dus op eigen kracht doen. Als het lukt zijn ze enorm trots. Dit kan je kind ook toepassen in het gewone leven.

Kinderen worden uitgedaagd om creatief te zijn in hun oplossingen maar soms ook in het maken van dingen. Ik heb ooit een moeder vertederd horen vertellen dat haar zoontje zijn knuffel zelf (!) had nagemaakt in minecraft.

Ook sociaal emotioneel kan het sommige kinderen enorm helpen. Een verlegen kind kan op internet toch meedoen met chatten of dingen ‘liken’. Soms helpt hem net over een drempel heen om ook in het gewone leven gemakkelijker op anderen af te stappen.

Het gevaar zit hem er in dat de digitale wereld weliswaar heel erg lijkt op de gewone wereld maar op belangrijke punten wel echt anders is. Om kinderen weerbaar te maken in deze digitale maatschappij is het daarom verstandig om ze van jongs af aan op te voeden in het omgaan met deze apparaten, sites en spelletjes. Want net zo als voor alcohol, roken en uitgaan geldt dat kinderen eerst van ons moeten leren wat ze wel en wat ze beter niet kunnen doen om ze vervolgens stapje voor stapje los te laten in een wereld die we een beetje wel maar ook een heleboel niet kennen.

In principe gelden in je digitale opvoeding dezelfde regels als in je normale opvoeding. Leer je je kinderen dat ze niet met vreemde mensen mee mogen zonder het eerst aan jou gevraagd te hebben? Leer ze dan dat ze pas ‘vrienden’ met iemand mogen worden op Hyves, minecraft, Facebook of Twitter als ze het  eerst aan jou hebben gevraagd. Leg ze ook uit waarom het internet nog wat ingewikkelder is dan de echte wereld: Omdat je de mensen niet kan zien kunnen ze zich voordoen als iedereen die ze willen en dat kan gevaarlijk zijn.

Net als dat je in het echte leven aan niemand zomaar je huissleutel geeft geef je in het digitale leven aan niemand zomaar je gegevens. En net zo als schelden in het normale leven wél pijn doet doet schelden op internet ook pijn. En misschien nog wel meer omdat het soms door veel meer mensen gelezen kan worden en nooit meer weggaat.

Laat je kind zichzelf eens voorstellen dat ze midden in een voetbalstadion staan en dat al die mensen tegelijk jou zullen zien zoals je nu op die foto staat die je wil gaan twitteren. Wil je dat?

Wees als ouders alert op leeftijdsgrenzen. Als je ze niet laat drinken voor hun 16^e waarom zou je ze dan wel digitaal mensen laten vermoorden op hun 10^e? De grenzen zijn er niet voor niks en als je twijfelt speel het spel dan gewoon eens een keertje zelf. Het is sowieso verstandig om regelmatig mee te kijken (of te spelen) met je kinderen. Laat je uitleggen wat ze doen en wat er gebeurt.

Houd je aan je normale huisregels. Als er niet wordt gelezen aan tafel dan wordt er ook niet gegamed, gewhats-appt of getwitterd aan tafel. Als er twee uur schermtijd is dan gaat na twee uur ook alles uit (ook voor de ouders!).

Maak je je toch nog zorgen?

Bedenk je dan het volgende: Luisteren je kinderen naar jouw regels? Vertellen ze gewoon wat ze allemaal meemaken op internet en zijn ze in staat om, eventueel met enig tegengesputter, op te houden met spelen als de tijd voorbij is? Dan kunnen jouw kinderen prima omgaan met al het digitaals wat ze omgeeft.

Heb je wel het idee dat er dingen achter je rug om gebeuren? Of dat je kinderen dingen doen die je echt niet had afgesproken? Worden ze heel erg boos als de schermtijd voorbij is? Klikken ze continue de schermen weg als jij binnenkomt? Dan is het tijd voor een goed gesprek en harde afspraken. Als ook dit niet helpt is het nooit te vroeg om professionele hulp in te schakelen.

Heb je vragen over het (digitaal) opvoeden van je kinderen? Maak je je zorgen over jouw kind? Of wil je eens een lezing organiseren over dit onderwerp? Kijk op kindercoachcindy voor opvoedcoaching, kindercoaching en lezingen. 

Dit artikel is ook verschenen op de website van kidsproof.