Het is zondag en Pauline gaat zwemmen met een stel meiden. Ik heb beloofd te rijden want alles waarbij de kinderen uit zichzelf een activiteit kiezen waarbij ze gaan bewegen ondersteun ik zo veel mogelijk.
Ik verheug me er op om samen met Jasper naar het museum in Hilversum te gaan. Daar is een leuke tentoonstelling die volgens mij ook voor hem interessant is. Jasper bedenkt zich dat hij eigenlijk ook wel wil zwemmen en dat hij een vriend mee gaat vragen.
Pauline is in alle staten. Dat kan niet, ik wil hem niet mee en zeker niet met een vriendje. Jasper is erg verbaasd maar ik begrijp Pauline wel. Als zij haar vriendin aan het ophalen is leg ik aan Jasper uit dat zij gewoon wat ouder aan het worden is en graag echt alleen met haar vriendinnen wil zijn om daar lekker mee te kunnen kletsen. Jasper denkt eerder in termen van hoe meer zielen hoe meer vreugd en dit soort meidenoverwegingen zijn natuurlijk helemaal niet aan hem besteed.
Maar ik weet ook dat er goede afspraken te maken zijn met Jasper en dat het in zo'n zwembad best goed mogelijk is om elkaar met rust te laten. Dus we leggen het aan Pauline en vriendinnen voor. Ze is het er niet mee eens. De vriendinnen houden wijselijk hun mond als Pauline om raad vraagt. Haar broertje kennende is ze er niet gerust op dat hij zich zal gedragen zoals zij dat graag heeft. Dat betekent namelijk; niet opvallen door tegen iedereen hallo hoe gaat het te zeggen, niet schijn-pijnlijk tegen deuren te lopen waardoor lieve oude mensjes je te hulp schieten, niet heel uitbundig gillen in het water en op de glijbaan en vooral niet laten merken dat je bij haar hoort als je net zo 'raar doet' als hierboven beschreven.
Maar... ze laat zich overhalen onder strikte voorwaarden; Jasper moet zich de hele tijd aan de andere kant van het zwembad bevinden dan dat zij zijn, Jasper mag geen hallo zeggen want dan zeggen zij niks terug omdat ze hem niet willen kennen en in de eventuele rij bij het eten moeten er minimaal 4 mensen tussen hen inzitten.
Jasper instrueert het even verbaasde vriendje nauwkeurig en ik leg nog uit dat ze, als ze nu laten zien dat ze dit kunnen, de volgende keer vast weer gewoon mee mogen (hoop ik).
Onderweg met de meiden naar het zwembad (Jasper heeft een aparte lift geregeld, dat óók nog) moppert Pauline nog wat na. De vriendinnen begrijpen haar volkomen want zij zijn tenslotte ook 14. Ik vind het wel grappig en wens ze veel succes.
Als ik de jongens weer kom halen vraag ik hoe het ging. De jongens vertellen zeer verontwaardigd dat de meiden hén gingen aanspreken. Toen hebben zij gereageerd met; ja hallo zeg wij kennen jullie niet eens en jullie gaan ons zomaar aanspreken....
