Ik hoorde een mooi verhaal; een kind had met een kasgenoot afgesproken ieder de heft van het huiswerk te maken en dat vervolgens uit te wisselen. Toen de tijd verstreek en het kind geen aanstalten maakte om naar vriend in kwestie te vertrekken om, zoals vader dacht, de helft te gaan overschrijven maakt vader zich zorgen. Het kind keek verstoord op en wist duidelijk niet waar vader het over had. De volgende ochtend zou het kind met zijn i-phone een foto maken van het huiswerk zodat hij zijn huiswerk compleet had. Deze vader was zeer verrast. Dit had hij, opgegroeid in de vorige eeuw, nooit kunnen bedenken.
Later ging mijn man met de kinderen op pad naar Groningen. Jasper moest nog huiswerk maken en nam zijn boek mee in de auto. Manlief voorzag dat er waarschijnlijk vooral op de terugweg geleerd zou gaan worden maar dan zou het natuurlijk donker zijn. Hij waarschuwde Jasper hiervoor en bedoelde natuurlijk dat hij nu lekker moest gaan leren.
Jasper was niet onder de indruk; met zijn I-pod maakte hij foto's van de te leren pagina's zodat hij die 's avonds op zijn gemakje alsnog kon leren!
Ook Joost was verbaasd.
Beide voorbeelden maken mij in elk geval maar weer eens duidelijk waarom wij ouders vooral onze kinderen zelf oplossingen moeten laten bedenken. Wij die geboren zijn in een tijd dat zelfs de bovenstaande computer nog bedacht moest worden, die telefoons hadden die vast zaten aan een draad in de muur en een draaischijf hadden lopen echt hopeloos achter.
Hoe digihandig we ook worden, in ons denkpatroon zullen de bovenstaande oplossingen nooit spontaan ontstaan. Ze zitten eenvoudig niet ingebouwd in ons systeem. De oplossing? Maak gebruik van de kennis van je kind. Laat hen vooral zelf komen met oplossingen voor de problemen die zich voordoen en laat je verrassen!
