Mobiele Ganzen?

Jasper en ik maken een wandeling met de hond. Het is prachtig herfstweer en ik wijs hem op alle kleuren van de blaadjes, spinnenwebben en ander moois. Jasper zegt braaf 'cool' en o ja mooi op het juiste moment en braaf als hij is staat hij bij het juiste blaadje stil om het te bewonderen.

Opeens hoor ik de roep van ganzen. Wat prachtig en wat leuk dat we dat nu ook horen! Op het moment dat ik tegen Jasper wil zeggen hoor je die ganzen zegt hij; mam je mobiel gaat.

Ik kijk hem niet begrijpend aan. Mobiele telefoons hebben rottig snerpende 'muziekjes' en dat heb ik niet gehoord. Nee hoor zeg ik. Weer roepen de ganzen. Ongeduldig zegt Jasper: luister dan dat geluid is van je mobiel!! 

Ik wijs hem de ganzen aan die gelukkig, ter bevestiging, nog even hun geluid laten horen. Jasper zegt o, leuk klinkt hetzelfde als een ringtone.

Theedrinken

Grappig dat je je, als je nog geen kinderen hebt, allerlei voorstellingen maakt van wat je allemaal met die kinderen wil gaan doen. Zo leek het mij heel erg leuk om uitgebreid thee te drinken met mijn 4(!) kinderen. Gewoon omdat ik dat zelf ook altijd heel erg graag deed met mijn vriendinnen.

Toen twee kinderen zich hadden aangediend kreeg ik van Joost al gauw een hele echte theepot. Voor al die uitgebreide theesessies die zouden komen.

De realiteit pakt soms echter toch anders uit dan je dromen. In plaats van heerlijke thee wilden mijn kinderen alleen maar diksap of andere oplosbare suikersubstanties drinken. En in plaats van kletsen wilden mijn levendige 2 en 3 jarige na vijf minuten spelletjes doen, dansen, zingen, rennen. Vaak dronk ik dus mijn thee terwijl ik een legokasteel bouwde of een klimrek was. Heerlijk, leuk maar toch anders... 

En opeens werd het anders; Op huiswerkbegeleiding krijgt Jasper thee. En nu zijn ze allebei wel 'om'. En zo zet ik nu elke middag een pot thee en drinken de kinderen het dankbaar op terwijl we keuvelen over de afgelopen dag. En elke keer als ik de theepot vul denk ik: Toch gezellig!

Haarwensen

Pauline heeft zichzelf een doel gesteld. Ze gaat haar prachtige haren zo lang laten groeien dat er 25 cm af kan en ze zelf nog een normaal kapsel overhoudt.

Wat doe je met 25 cm haar? Dat sturen we op aan haarwensen Die maken er vervolgens een mooie pruik van voor een kind dat, bijvoorbeeld door kanker, geen haar meer heeft.

Ik vind het een geweldig initiatief zowel van de stichting als van mijn kind.

En... als je geen haar wil (of kan) geven geld geven mag natuurlijk ook!

Als je de ziel door hun ogen ziet is er hoop!

Wij (Pauline en ik) kijken graag naar het programma Extreme Homemakeover. Het is een standaard tranentrekker en het team bouwt altijd weer hele bijzondere huizen. 

Mij verbaast het telkens weer dat het in Amerika echt mogelijk is dat mensen, ondanks dat ze verzekerd zijn, zo veel geld aan een medische behandeling moeten betalen dat ze geen geld meer over hebben voor de meest basale levensbehoeften. Echt schrijnende gevallen komen soms voorbij. Maar ook veel mooie mensen.

Gisteravond was een mooi voorbeeld. De man en vrouw temden (of deden dat nog) eerst wilde paarden, paarden die niemand meer wilde hebben. Vervolgens adopteerden ze 4 kinderen die nergens anders meer terecht konden. Deze kinderen bloeiden op tijdens hun verblijf bij dit gezin. Een van de kinderen maakte in het begin een tekening van een kind zonder armen en met lege ogen. Na een tijdje onder de liefhebbende vleugels van de ouders en de omgang met de paarden op de ranch (alle kinderen reden paard of waren rodeo stieren rijder) maakte ze een tekening van een meisje met echte ogen, met armen, met kleur.

Wat mij raakte in het verhaal was dat de moeder zei; bij paarden zie je de ziel in de ogen. Als je die ziet dan is er hoop en dit geldt ook voor kinderen. Zij keek dus naar het kind dat in weze goed was maar door de omstandigheden beschadigd waardoor het bepaald gedrag was gaan vertonen. En dat die paarden dan ook weer zo mooi die kinderen kunnen helpen. Prachtig toch?

Mannenweekeinde

Dit weekeinde gaan Pauline en ik naar Barcelona. Ooit heb ik tegen de kinderen gezegd dat ze , als ze naar de brugklas zouden gaan, een weekeinde weg mochten met een van ons. 

Het heeft even geduurd, maar nu los ik dan mij belofte aan Pauline in. Het hotel is geboekt en het vliegtuig ook en we hebben er veel zin in. 

Jasper en Joost blijven thuis. Dit tot grote vreugde van Jasper. Toen ik hem vroeg waarom hij zo blij was dat wij weg zouden gaan zei hij stralend; dan hebben papa en ik een echt mánnenweekeinde!!! Hij keek er zo blij bij dat ik erg benieuwd werd. Ik vroeg hem dus wat dat inhield zo'n mannenweekeinde. 

Jasper zei even stralend; dat weet ik niet precies maar het wordt heel gaaf.

Nou, dat lijkt me een mooie basis voor een mooi weekeinde. Ondertussen maken wij er een heerlijk meidenweekeinde van. Volgens  Pauline betekent dat elke centimeter van de 5 kilometer shopmogelijkheden van Barcelona goed onderzoeken. Volgens mij betekent dat vooral Pauline de leidende rol laten hebben maar wel met enige klem verzoeken om ook naar de Sagrada Familia en bijvoorbeeld het Dalimuseum te gaan.

We gaan het allemaa

Stamboompje spelen

Pauline moest voor een project op school een familiestamboom maken. Wat een fantastische manier om te onderzoeken waar je nou eigenlijk vandaan komt maar ook om tegelijkertijd stukjes geschiedenis (eerste en tweede wereldoorlog bijvoorbeeld) beeldend te vertellen! 

De mails naar familie zorgde voor een leuke stroom aan foto's en verhalen. De tante van Joost wist nog veel te vinden aan dagboeken en foto's en ook mijn moeder kwam langs met een schoenendoos vol memorabilia. Toen eenmaal de foto's op tafel kwamen kwamen ook de verhalen. Veel meer dan ik wist uit de 'overlevering' tot nu toe. Pauline constateerde verbaasd dat oma als baby wel erg veel leek op het kleine neefje en ik zag weer een foto van mijn eigen moeder waar ik sprekend mijn kind in herkende!

Het leverde leuke gesprekken op. Misschien een idee voor de komende koude maanden; met oude familiefoto's in de hand familieverhalen vertellen!

zomaar een dag

Mijn dag vandaag...

.. Begon om kwart voor zes. Kinderen wakker porren, aankleden, checklijst 'laatste dingetjes voor kamp' met zoon doorlopen en zo nodig inpakken.

Half zeven: met zijn vieren naar school zodat Jasper nog voldoende tijd zou hebben om zijn vergeten (!!!!) wind- en waterdicht jack uit zijn kluisje te halen.

Zeven uur: zwaaien naar kinderen in de bus en gauw naar huis.

half 8: Koffie, broodjes smeren voor Joost zodat hij die in de auto kan opeten.

Kwart voor 8: hond uitlaten in het bos. Het begint net lekker licht te worden. Het is mooi buiten en de eekhoorns zitten nog op de grond. Boele geniet, ik sjok als een zombie achter hem aan. 

Kwart voor 9: Koffie!!! Boele spuugt zijn eten uit en weigert het weer op te eten (raar he?) dus ik zit nog gauw even te boenen voordat het echt in het kleed trekt.

9 uur: Met Pauline en vriendin op de fiets van andere vriendin mee naar school zodat de andere vriendin weer de beschikking heeft over haar fiets. Me niet gerealiseerd dat ik dan dus lopend naar huis moet. 

Half 10: Kijken of Boele wat eten kan binnenhouden. Dat gaat goed. De schrokop heeft net gewoon te snel gegeten. Koffie!!!!

!0 uur: Klein rondje met de hond zodat ik wat langer de tijd heb.

11 uur: in Utrecht afspraak met een zeer uitgeslapen uitziende Gerdy van Loep-trainingen Loep Trainingen en Professor Loep! We brainstormen (tijdens weer een koffie voor mij) over wat we gaan aanbieden als creatieve workshop voor kinderen op de Doe en Droombeurs op 12 februari 2012. Als ik niet zo gaar was zou ik helemaal blij zijn. Ik heb er nu nog meer zin in!

Half 2: thuis, samen met de hond naar het bos. Even doorwaaien.

Half 3: Pauline komt ook thuis, we drinken thee. Nog maar 8 uur dan lig ik in mijn bedje!