Uit mijzelf ben ik geen 'hugger'. Ik vind mensen ook heel lief zonder ze telkens uitgebreid om de nek te vliegen. Toen ik eenmaal kinderen had veranderde dat en vond ik niks zo heerlijk als een gezellige knuffel zélfs inclusief snotkus. Maar door druk druk schoot het er gewoon wel eens bij in en dat is jammer.

Onderzoek heeft aangewezen dat stellen, voor het behoud van de goede relatie 6x per dag elkaar zouden 'moeten' omhelzen gedurende 6 seconden, 6x6 dus.

Aanraken is dus goed en dat geldt zeker óók voor het aanraken en knuffelen van je kinderen.

Voor mij is het een openbaring gebleken om de kinderen te gaan masseren. Gestructureerd aanraken noem ik het. Ze gaan er zelfs graag eerder voor naar boven!

En het is niet moeilijk zo lang je maar warme handen hebt.

Voeten masseren betekent gegarandeerd veel lachen en lekker ontspannen. Rug masseren is heerlijk genieten en kletsen kletsen kletsen. Want, en dat is een groot bijkomend voordeel; 10 minuten masseren betekent ook 10 minuten echte aandacht voor je kind en dan kan er opeens heel veel verteld worden. Tien echt goede minuten dus.

In februari ga ik een cursus masseren in de klas volgen want ook in de klas blijkt meer aanraken de groepsdynamiek te verbeteren. Kinderen leren hun grenzen aangeven, ontspannen beter en zitten beter in hun vel. Klinkt allemaal heel gezellig nietwaar?

Kijk bijvoorbeeld maar eens op http://www.lotuspraktijk.net/workkind.php 

De oude prinses

Wat doet een 44 jarige in een prinsessenjurk op het Muiderslot? Het lijkt een beetje raar maar het is heel erg leuk; kinderfeestjes kinderfeestjes begeleiden op het Muiderslot. 

Vandaag heb ik voor de tweede keer proefgedraaid met zo'n feestje en alweer erg genoten. Een groepje meisjes of jongens komt binnen als gewone kinderen en wordt in 1,5 uur 'opgeleid' tot echte ridder of jonkvrouw. Wat is het spannend om door dit mooie slot te lopen en opdrachten uit te voeren en... op plekken te komen waar je als 'normaal mens' niet mag komen.

Ik heb inmiddels een prinsessenjurk in bestelling en hoop vanaf januari echt zelf de feestjes te kunnen gaan begeleiden. Natuurlijk naast mijn praktijk dus maar 2x een zondag per maand maar toch.

Mobiele Ganzen?

Jasper en ik maken een wandeling met de hond. Het is prachtig herfstweer en ik wijs hem op alle kleuren van de blaadjes, spinnenwebben en ander moois. Jasper zegt braaf 'cool' en o ja mooi op het juiste moment en braaf als hij is staat hij bij het juiste blaadje stil om het te bewonderen.

Opeens hoor ik de roep van ganzen. Wat prachtig en wat leuk dat we dat nu ook horen! Op het moment dat ik tegen Jasper wil zeggen hoor je die ganzen zegt hij; mam je mobiel gaat.

Ik kijk hem niet begrijpend aan. Mobiele telefoons hebben rottig snerpende 'muziekjes' en dat heb ik niet gehoord. Nee hoor zeg ik. Weer roepen de ganzen. Ongeduldig zegt Jasper: luister dan dat geluid is van je mobiel!! 

Ik wijs hem de ganzen aan die gelukkig, ter bevestiging, nog even hun geluid laten horen. Jasper zegt o, leuk klinkt hetzelfde als een ringtone.

Theedrinken

Grappig dat je je, als je nog geen kinderen hebt, allerlei voorstellingen maakt van wat je allemaal met die kinderen wil gaan doen. Zo leek het mij heel erg leuk om uitgebreid thee te drinken met mijn 4(!) kinderen. Gewoon omdat ik dat zelf ook altijd heel erg graag deed met mijn vriendinnen.

Toen twee kinderen zich hadden aangediend kreeg ik van Joost al gauw een hele echte theepot. Voor al die uitgebreide theesessies die zouden komen.

De realiteit pakt soms echter toch anders uit dan je dromen. In plaats van heerlijke thee wilden mijn kinderen alleen maar diksap of andere oplosbare suikersubstanties drinken. En in plaats van kletsen wilden mijn levendige 2 en 3 jarige na vijf minuten spelletjes doen, dansen, zingen, rennen. Vaak dronk ik dus mijn thee terwijl ik een legokasteel bouwde of een klimrek was. Heerlijk, leuk maar toch anders... 

En opeens werd het anders; Op huiswerkbegeleiding krijgt Jasper thee. En nu zijn ze allebei wel 'om'. En zo zet ik nu elke middag een pot thee en drinken de kinderen het dankbaar op terwijl we keuvelen over de afgelopen dag. En elke keer als ik de theepot vul denk ik: Toch gezellig!

Haarwensen

Pauline heeft zichzelf een doel gesteld. Ze gaat haar prachtige haren zo lang laten groeien dat er 25 cm af kan en ze zelf nog een normaal kapsel overhoudt.

Wat doe je met 25 cm haar? Dat sturen we op aan haarwensen Die maken er vervolgens een mooie pruik van voor een kind dat, bijvoorbeeld door kanker, geen haar meer heeft.

Ik vind het een geweldig initiatief zowel van de stichting als van mijn kind.

En... als je geen haar wil (of kan) geven geld geven mag natuurlijk ook!

Als je de ziel door hun ogen ziet is er hoop!

Wij (Pauline en ik) kijken graag naar het programma Extreme Homemakeover. Het is een standaard tranentrekker en het team bouwt altijd weer hele bijzondere huizen. 

Mij verbaast het telkens weer dat het in Amerika echt mogelijk is dat mensen, ondanks dat ze verzekerd zijn, zo veel geld aan een medische behandeling moeten betalen dat ze geen geld meer over hebben voor de meest basale levensbehoeften. Echt schrijnende gevallen komen soms voorbij. Maar ook veel mooie mensen.

Gisteravond was een mooi voorbeeld. De man en vrouw temden (of deden dat nog) eerst wilde paarden, paarden die niemand meer wilde hebben. Vervolgens adopteerden ze 4 kinderen die nergens anders meer terecht konden. Deze kinderen bloeiden op tijdens hun verblijf bij dit gezin. Een van de kinderen maakte in het begin een tekening van een kind zonder armen en met lege ogen. Na een tijdje onder de liefhebbende vleugels van de ouders en de omgang met de paarden op de ranch (alle kinderen reden paard of waren rodeo stieren rijder) maakte ze een tekening van een meisje met echte ogen, met armen, met kleur.

Wat mij raakte in het verhaal was dat de moeder zei; bij paarden zie je de ziel in de ogen. Als je die ziet dan is er hoop en dit geldt ook voor kinderen. Zij keek dus naar het kind dat in weze goed was maar door de omstandigheden beschadigd waardoor het bepaald gedrag was gaan vertonen. En dat die paarden dan ook weer zo mooi die kinderen kunnen helpen. Prachtig toch?

Mannenweekeinde

Dit weekeinde gaan Pauline en ik naar Barcelona. Ooit heb ik tegen de kinderen gezegd dat ze , als ze naar de brugklas zouden gaan, een weekeinde weg mochten met een van ons. 

Het heeft even geduurd, maar nu los ik dan mij belofte aan Pauline in. Het hotel is geboekt en het vliegtuig ook en we hebben er veel zin in. 

Jasper en Joost blijven thuis. Dit tot grote vreugde van Jasper. Toen ik hem vroeg waarom hij zo blij was dat wij weg zouden gaan zei hij stralend; dan hebben papa en ik een echt mánnenweekeinde!!! Hij keek er zo blij bij dat ik erg benieuwd werd. Ik vroeg hem dus wat dat inhield zo'n mannenweekeinde. 

Jasper zei even stralend; dat weet ik niet precies maar het wordt heel gaaf.

Nou, dat lijkt me een mooie basis voor een mooi weekeinde. Ondertussen maken wij er een heerlijk meidenweekeinde van. Volgens  Pauline betekent dat elke centimeter van de 5 kilometer shopmogelijkheden van Barcelona goed onderzoeken. Volgens mij betekent dat vooral Pauline de leidende rol laten hebben maar wel met enige klem verzoeken om ook naar de Sagrada Familia en bijvoorbeeld het Dalimuseum te gaan.

We gaan het allemaa