Ook in het dagelijks leven komen we regelmatig spijtebijtjes tegen. Dit zijn kinderen die hun frustratie afreageren door te slaan, schoppen, schreeuwen of bijten.
Kinderen worden boos net als volwassenen. En boos worden is helemaal niet erg. Boosheid is een hele normale emotie. Hoe je er mee omgaat of hoe je het uit kan echter nog al verschillend zijn en slaan, schoppen en bijten is over het algemeen een niet-geaccepteerde uiting van boosheid of woede.
Als een kind eenmaal heeft gemerkt dat hij door zijn 'kookpuntgedrag' wel de aandacht krijgt (ook al is die negatief) zal hij steeds sneller op dit punt belanden en lijkt het al gauw of het kind om het minste of geringste 'ontploft'.
Maar, net als de echte spijtebijt van Annie, willen ook onze spijtebijtjes niets liever dan lief gevonden worden en hebben ze meestal spijt van hun daden.
Zij zullen daarom ook graag op zoek willen gaan naar het moment voordat ze op hun kookpunt komen, het moment waarop ze het uit hun dak gaan nog kunnen ombuigen. Een kindercoach kan hier heel goed bij helpen.
Samen met het kind gaat de kindercoach kijken wat er vooraf gaat aan het kookpunt. Als ze op dat moment in staat zijn om de juiste hulptroepen in te schakelen (die dan ook werkelijk naar ze kunnen luisteren of wat dan ook werkelijk effect heeft) hoeft de explosie niet meer te komen en zal spijtebijt niet langer bijten, schoppen of slaan.
Natuurlijk vergt dit best veel oefening en inspanning van het kind maar eigenlijk is er altijd veel winst te halen. Het kind herkent zijn boosheid of frustratie, vraagt hulp aan ouders of de leerkracht of gaat fietsen, even flink op de grond stampen of wat dan ook en de heftigheid van de emotie neemt af. Het kind wordt natuurlijk nog wel eens boos (het zou ongezond zijn als het dat niet meer zou worden) maar bijten zal niet zo gauw meer gebeuren en dat is voor iedereen prettiger.
Meer lezen? Kijk ook eens op het weblog van Tea Adema
Geen opmerkingen:
Een reactie posten