In de Happinez-scheurkalender die bij ons op de wc hangt lees ik bijna elke dag weer een waarheid als een koe. Zo ook vandaag. Op 8 december staat: "Als een groep mensen ontdekt dat ze een zorg delen, dan begint de verandering" (Geschreven door Margaret Wheatley in Shambala Sun, maart 2007).
Op 1 december lees ik de tweet van Mischa de Winter mbt de ouderbetrokkenheid Mischa de Winter op twitter. Hij tweet dat ouderbetrokkenheid niet gaat om luizen- of rekenhup maar om het afstemmen van wederzijdse verantwoordelijkheid. Dit is, samen met het dagcitaat, wat mij betreft de spijker op zijn kop.
Ouders en leerkrachten laten we vooral elkaar niet meer als 'lastig' zien maar de handen in een slaan en het voor iedereen gemakkelijker maken.
Als we als ouders en leerkrachten er voor kunnen zorgen dat onze kinderen zich prettig en veilig voelen op school, daardoor met meer plezier naar school gaan en dáárdoor vaak weer een stuk gemakkelijker in de omgang worden hebben leerkrachten, ouders en vooral ook de kinderen daar veel profijt van.
Landelijk zijn er best wel wat initiatieven op dit vlak. Kijk voor het Gooi bijvoorbeeld eens op: ouderplatform Gooi
Ik heb een praktijk voor Kindercoaching in Hilversum. Op dit blog vind je items over pubers, kinderen, basisschool, opvoeden, kindercoaching, knutselen. Als het even kan geef ik een linkje. Doe er vooral je voordeel mee. Heb je nog vragen? Kijk dan ook op www.kindercoachcindy.nl
donderdag 8 december 2011
zaterdag 3 december 2011
winkelstress
Vanochtend was ik in de Albert Heijn. Daar was het DRUK. Ik hoefde niet heel veel boodschappen én was kinderloos. Altijd heerlijk om met zo weinig stress rond te lopen tussen veel gestressten. Overal huilden kinderen, schreeuwden moeders en zuchtten vaders. Ik liep ongeveer gelijk op met een moeder met een lijst, een vader die opdrachten uitvoerde en vaak het verkeerde meebracht en 2 zoontjes van rond de 5 die het vooral allemaal erg spannend vonden en heen en weer renden tussen de speelhoek, mama, de snoeplaan en mama en de tijdschriften en mama. Ik vond ze goed te doen gezien sommige andere scènes die ik her en der hoorde (ik hoop dan maar dat ze mijn poster op het prikbord bij de uitgang zien:-)).
Maar deze moeder zag er MOE uit, had een man bij zich die duidelijk de weg niet wist in de winkel en eigenlijk meer een last dan en hulp was, dacht misschien aan alle pakjes die nog moesten worden ingepakt voor Sinterklaas, gedichten geschreven, gerechten gekookt....
Ergens vlak bij de eindstreep, zo bij de diepvries en het snoep vroegen de jongens om snoep en moeder gilde: wég, ga wég, ga uit mijn ogen, ga gewoon hélemaal wég. Een stilte viel, pa en de zoontjes keken naar de moeder (ze waren waarschijnlijk erg benieuwd wat er nu ging gebeuren) en moeder racete naar de kassa en begon snel alles op de band te gooien. Vader en zoontjes een beetje bedremmeld achter haar aan. Ik hoopte stiekem op iets spectaculairders maar ook eigenlijk weer niet dus ik ben maar doorgegaan. Ik hoop van harte dat ze een heerlijk ontspannen heerlijk avondje hebben.
Maar deze moeder zag er MOE uit, had een man bij zich die duidelijk de weg niet wist in de winkel en eigenlijk meer een last dan en hulp was, dacht misschien aan alle pakjes die nog moesten worden ingepakt voor Sinterklaas, gedichten geschreven, gerechten gekookt....
Ergens vlak bij de eindstreep, zo bij de diepvries en het snoep vroegen de jongens om snoep en moeder gilde: wég, ga wég, ga uit mijn ogen, ga gewoon hélemaal wég. Een stilte viel, pa en de zoontjes keken naar de moeder (ze waren waarschijnlijk erg benieuwd wat er nu ging gebeuren) en moeder racete naar de kassa en begon snel alles op de band te gooien. Vader en zoontjes een beetje bedremmeld achter haar aan. Ik hoopte stiekem op iets spectaculairders maar ook eigenlijk weer niet dus ik ben maar doorgegaan. Ik hoop van harte dat ze een heerlijk ontspannen heerlijk avondje hebben.
woensdag 30 november 2011
Uit mijzelf ben ik geen 'hugger'. Ik vind mensen ook heel lief zonder ze telkens uitgebreid om de nek te vliegen. Toen ik eenmaal kinderen had veranderde dat en vond ik niks zo heerlijk als een gezellige knuffel zélfs inclusief snotkus. Maar door druk druk schoot het er gewoon wel eens bij in en dat is jammer.
Onderzoek heeft aangewezen dat stellen, voor het behoud van de goede relatie 6x per dag elkaar zouden 'moeten' omhelzen gedurende 6 seconden, 6x6 dus.
Aanraken is dus goed en dat geldt zeker óók voor het aanraken en knuffelen van je kinderen.
Voor mij is het een openbaring gebleken om de kinderen te gaan masseren. Gestructureerd aanraken noem ik het. Ze gaan er zelfs graag eerder voor naar boven!
En het is niet moeilijk zo lang je maar warme handen hebt.
Voeten masseren betekent gegarandeerd veel lachen en lekker ontspannen. Rug masseren is heerlijk genieten en kletsen kletsen kletsen. Want, en dat is een groot bijkomend voordeel; 10 minuten masseren betekent ook 10 minuten echte aandacht voor je kind en dan kan er opeens heel veel verteld worden. Tien echt goede minuten dus.
In februari ga ik een cursus masseren in de klas volgen want ook in de klas blijkt meer aanraken de groepsdynamiek te verbeteren. Kinderen leren hun grenzen aangeven, ontspannen beter en zitten beter in hun vel. Klinkt allemaal heel gezellig nietwaar?
Kijk bijvoorbeeld maar eens op http://www.lotuspraktijk.net/workkind.php
vrijdag 25 november 2011
De oude prinses
Wat doet een 44 jarige in een prinsessenjurk op het Muiderslot? Het lijkt een beetje raar maar het is heel erg leuk; kinderfeestjes kinderfeestjes begeleiden op het Muiderslot.
Vandaag heb ik voor de tweede keer proefgedraaid met zo'n feestje en alweer erg genoten. Een groepje meisjes of jongens komt binnen als gewone kinderen en wordt in 1,5 uur 'opgeleid' tot echte ridder of jonkvrouw. Wat is het spannend om door dit mooie slot te lopen en opdrachten uit te voeren en... op plekken te komen waar je als 'normaal mens' niet mag komen.
Ik heb inmiddels een prinsessenjurk in bestelling en hoop vanaf januari echt zelf de feestjes te kunnen gaan begeleiden. Natuurlijk naast mijn praktijk dus maar 2x een zondag per maand maar toch.
zondag 20 november 2011
Mobiele Ganzen?
Jasper en ik maken een wandeling met de hond. Het is prachtig herfstweer en ik wijs hem op alle kleuren van de blaadjes, spinnenwebben en ander moois. Jasper zegt braaf 'cool' en o ja mooi op het juiste moment en braaf als hij is staat hij bij het juiste blaadje stil om het te bewonderen.
Opeens hoor ik de roep van ganzen. Wat prachtig en wat leuk dat we dat nu ook horen! Op het moment dat ik tegen Jasper wil zeggen hoor je die ganzen zegt hij; mam je mobiel gaat.
Ik kijk hem niet begrijpend aan. Mobiele telefoons hebben rottig snerpende 'muziekjes' en dat heb ik niet gehoord. Nee hoor zeg ik. Weer roepen de ganzen. Ongeduldig zegt Jasper: luister dan dat geluid is van je mobiel!!
Ik wijs hem de ganzen aan die gelukkig, ter bevestiging, nog even hun geluid laten horen. Jasper zegt o, leuk klinkt hetzelfde als een ringtone.
dinsdag 15 november 2011
Theedrinken
Grappig dat je je, als je nog geen kinderen hebt, allerlei voorstellingen maakt van wat je allemaal met die kinderen wil gaan doen. Zo leek het mij heel erg leuk om uitgebreid thee te drinken met mijn 4(!) kinderen. Gewoon omdat ik dat zelf ook altijd heel erg graag deed met mijn vriendinnen.
Toen twee kinderen zich hadden aangediend kreeg ik van Joost al gauw een hele echte theepot. Voor al die uitgebreide theesessies die zouden komen.
De realiteit pakt soms echter toch anders uit dan je dromen. In plaats van heerlijke thee wilden mijn kinderen alleen maar diksap of andere oplosbare suikersubstanties drinken. En in plaats van kletsen wilden mijn levendige 2 en 3 jarige na vijf minuten spelletjes doen, dansen, zingen, rennen. Vaak dronk ik dus mijn thee terwijl ik een legokasteel bouwde of een klimrek was. Heerlijk, leuk maar toch anders...
En opeens werd het anders; Op huiswerkbegeleiding krijgt Jasper thee. En nu zijn ze allebei wel 'om'. En zo zet ik nu elke middag een pot thee en drinken de kinderen het dankbaar op terwijl we keuvelen over de afgelopen dag. En elke keer als ik de theepot vul denk ik: Toch gezellig!
dinsdag 1 november 2011
Haarwensen
Pauline heeft zichzelf een doel gesteld. Ze gaat haar prachtige haren zo lang laten groeien dat er 25 cm af kan en ze zelf nog een normaal kapsel overhoudt.
Wat doe je met 25 cm haar? Dat sturen we op aan haarwensen Die maken er vervolgens een mooie pruik van voor een kind dat, bijvoorbeeld door kanker, geen haar meer heeft.
Ik vind het een geweldig initiatief zowel van de stichting als van mijn kind.
En... als je geen haar wil (of kan) geven geld geven mag natuurlijk ook!
Abonneren op:
Posts (Atom)