Vanochtend was ik in de Albert Heijn. Daar was het DRUK. Ik hoefde niet heel veel boodschappen én was kinderloos. Altijd heerlijk om met zo weinig stress rond te lopen tussen veel gestressten. Overal huilden kinderen, schreeuwden moeders en zuchtten vaders. Ik liep ongeveer gelijk op met een moeder met een lijst, een vader die opdrachten uitvoerde en vaak het verkeerde meebracht en 2 zoontjes van rond de 5 die het vooral allemaal erg spannend vonden en heen en weer renden tussen de speelhoek, mama, de snoeplaan en mama en de tijdschriften en mama. Ik vond ze goed te doen gezien sommige andere scènes die ik her en der hoorde (ik hoop dan maar dat ze mijn poster op het prikbord bij de uitgang zien:-)).
Maar deze moeder zag er MOE uit, had een man bij zich die duidelijk de weg niet wist in de winkel en eigenlijk meer een last dan en hulp was, dacht misschien aan alle pakjes die nog moesten worden ingepakt voor Sinterklaas, gedichten geschreven, gerechten gekookt....
Ergens vlak bij de eindstreep, zo bij de diepvries en het snoep vroegen de jongens om snoep en moeder gilde: wég, ga wég, ga uit mijn ogen, ga gewoon hélemaal wég. Een stilte viel, pa en de zoontjes keken naar de moeder (ze waren waarschijnlijk erg benieuwd wat er nu ging gebeuren) en moeder racete naar de kassa en begon snel alles op de band te gooien. Vader en zoontjes een beetje bedremmeld achter haar aan. Ik hoopte stiekem op iets spectaculairders maar ook eigenlijk weer niet dus ik ben maar doorgegaan. Ik hoop van harte dat ze een heerlijk ontspannen heerlijk avondje hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten