verschil tussen kindercoach en kindertherapeut

Nu ik met allerlei verschillende  mensen praat om mijn praktijk onder de aandacht te brengen wordt mij vaak gevraagd wat nu precies het verschil is tussen en kindercoach en een kindertherapeut.

Ik omschrijf het verschil eigenlijk zo: Ergens in een mooi weiland wat we 'het leven' noemen staat een kind boompje dat zijn blaadjes laat hangen en minder goed groeit dan de rest. De kindertherapeut gaat op zoek naar het probleem in de wortels van het kind-boompje. Samen met het kind probeert de therapeut het probleem weg te halen door het eens goed van alle kanten te bekijken en te proberen om het te verwijderen uit de wortels. Ze kan het boompje weer verder groeien tot een mooie, gezonde boom.

De kindercoach ziet een kind-boompje wat even niet zo lekker in zijn vel zit en gaat samen met het kind kijken wat er allemaal rondom en in het boompje aanwezig is of veranderd kan worden zodat het, ondanks het probleem in de wortels toch weer verder kan groeien. Het probleem wordt gelokaliseerd en er wordt, samen met het kind-boompje gekeken welke factoren in de omgeving van het boompje, of beter nog in het boompje zelf het kind-boompje kunnen leren om minder last van het probleem te hebben. Misschien wil het kind-boompje aan het iets grotere boompje er naast leren vragen of hij iets opzij wil gaan zodat hij meer zon krijgt. Of misschien zijn er andere dingen die hij graag wil leren zodat hij weer beter kan groeien. Kortom, de kindercoach gaat niet zo zeer op zoek naar de oorsprong van het probleem maar meer kijken naar hoe het kind de dingen waar het tegen aan loopt zelf kan oplossen.


Ook Tea Adema van kindercoaching friesland legt op een mooie manier het verschil uit. Leuk om te lezen en handig om te weten. 

Daar word je blij van!

Vraag de gemiddelde volwassene op zo maar een moment van de dag waar hij of zij blij van wordt en je krijgt dingen te horen als de staatsloterij winnen, een mooie reis maken, een huis met een zwembad. En natuurlijk klopt dit allemaal. Van geld alleen word je niet gelukkig maar dat je zo veel geld hebt dat je de prachtigste reizen kunt maken en tussendoor in een huis woont dat van alle gemakken is voorzien helpt vast en zeker wel een beetje.

Maar tot het zo ver is en óók als al deze mooie dromen wel waar zijn geworden zijn er andere dingen waar je heel blij van kunt worden en die zo maar voor het oprapen liggen. Zo begon deze dag te vroeg en lag ik al lang voor de wekker ging te piekeren in bed. Het gevolg was dat ik opstond met een bomvol hoofd van de dingen die echt moeten en de dingen die ik nog wil. Echt gezellig was ik dus niet. Jasper zat met een wit koppie aan zijn ontbijt, door de wekker heen geslapen, nu dus in de stress zijn tas ingepakt en gehaast aan het ontbijt. Als brugpieper is het leven Zwaar.

Op het moment dat Jasper naar buiten stapte klaarde zijn gezicht op: Kijk mam. Buiten is alles paars! Met zijn allen stonden we vervolgens naar de bijzondere kleur te kijken die de wereld deze ochtend had. Jasper zei het is alsof ik alles door een paarse bril zie en dat vonden wij ook. Mijn ochtendhumeur verdween direct en de vrolijkheid bleef bij me terwijl ik de hond ging uitlaten. Eenmaal op de hei in de koude wind voelde ik hoe lekker warm mijn lijf was onder alle lagen jas en kleding en hoe koud mijn gezicht. De hond kwam uitgelaten op me af gerend waardoor alles flapperde; zijn oren, tong en staart en dan ook nog van die glimmende oogjes. Wat heerlijk als je altijd blij bent.

En zo liep ik daar blij te zijn en me maar weer eens te beseffen dat geluk hem écht vooral zit in kleine dingetjes.

Bewust eten

In de Groter Groeien van deze maand stond een artikel over een gezin wat besloten had veganistisch te gaan eten/leven. Pauline had het stuk ook gelezen en vroeg tijdens het eten uitleg.

Ik greep mijn opvoedkundige kans en begon via het verschil tussen vegetarisch en veganistisch met te zeggen dat het eigenlijk helemaal geen slecht idee is om een paar keer per week geen vlees te eten. Met af en toe een soepmaaltijd, tosti of een gebakken eitje als het druk is redden we meestal de 2x per week geen vlees wel, maar bewust vegetarisch koken zit er eigenlijk niet zo in.

Pauline vond het wel wat en ik ging nog een stapje verder door haar te vertellen dat ik het erg leuk zou vinden als zij op haar kookdag een lekkere vegetarische maaltijd zou maken. Pauline reageerde met: als we er een veganistische maaltijd van maken eten we gewoon twee keer per week patat!

Klein maar Dapper

Deze fantastische foto wil ik jullie toch niet onthouden; Bidsprinkhaan vs superschattige (gelukkig) en enigszins verbaasde labrador. De sprinkhaan is dan misschien klein van stuk, hij is er van overtuigd dat hij het KAN!

Eindelijk een Nieuw Jaar

Na wekenlang aftellen, de hoogte punten en dieptepunten van het jaar op een rij, allerlei overzichten en lijsten in de media is het u dan eindelijk zo ver het is 2012 (alweer 13.40 uur).

Zo op het laatst word ik een beetje kriebelig. Al dat achterom kijken stemt een beetje somber op de een of andere manier. Vanaf de kerst ga je ook een beetje in de wachtstand. Veel dingen hoeven nu nog niet of kunnen beter wachten tot volgend jaar en dat is voor een Jan ongeduld als ik op dit moment ben lastig. Met mijn kindercoachpraktijk in opbouw wil ik vooruit en verder en meer en alles het liefst zo snel mogelijk. Dat al mijn wensen en ideeën niet direct in daden kunnen worden omgezet is wel eens lastig. Ik ben zo vol energie en heb zo veel plezier in mijn vak dat ik dat het liefst met iedereen wil delen en ook zo veel mogelijk kinderen wil helpen. Dat is waarom ik met deze opleiding ben begonnen tenslotte.

Maar er gloort licht; niet alleen is het vandaag de hele dag de eerste dag van het nieuwe jaar, ik kan me ook gaan verheugen op geplande nascholingen! Omdat ik ben aangesloten bij een beroepsvereniging (ABvC) ben ik verplicht me jaarlijks bij- en na te scholen. Alhoewel het een groot deel van mijn financiële planning in beslag neemt vind ik het niet alleen belangrijk om me bij te scholen maar ook leuk.

Sinds ik met mijn kindercoachopleiding ben begonnen is er een hele nieuwe wereld voor me open gegaan. Allemaal interessante lezingen, leuke opleidingen, nieuwe dingen die ik kan leren en nieuwe inzichten die ik opdoe (zie ook: gevolgde opleidingen). Het voelt alsof ik in een gezonde snoepwinkel mag kiezen. Bijna alles ziet er lekker uit en..... alles is goed voor me! Zo ga ik in februari een cursus masseren in de klas volgen en in september de studiedag omgaan met emoties, rouw echtscheiding en verlies studiedag tea adema. Ik kijk er enorm naar uit!

Niet alleen ontmoet ik andere (kinder)coaches waarmee ik over het vak kan praten en waar ik van kan leren, ik leer ook weer meer over verschillende onderwerpen en methodieken. Door deze opleidingen heb ik het idee dat ik mijn vak nog beter kan uitoefenen en dus nog effectiever kan zijn. Voor mij goed, voor mijn cliëntjes nog beter!

kerstvakantie

Zoals altijd zijn de eerste dagen van de vakantie prima te doen. Deze vakantie zit Joost vanwege zijn knie ook verplicht in de relaxstand. Vanwege veel familie over de vloer konden we de eerste dagen ook niet veel meer doen dan gewoon lekker niks.
Maar nu we bijna een week vrij zijn begint het toch te kriebelen bij mij, terwijl juist de kinderen (mede door laaaaat naar bed) enorm beginnen te wennen aan oeverloos hangen.
Ik wil mijn gewone boodschappen- en schoonmaakroutine doorvoeren maar in huis hangt her en der van alles in de weg. Met een 1.86m. lange man 'fully equipped' met stokken ligt er zelfs nog meer in de weg dan normaal. Als ik probeer te manoeuvreren langs de benen van kinderen en man wordt er met moeite wat bewogen.
Ik ben natuurlijk vol begrip voor de vakantiestand, maar als ik met het zweet op mijn voorhoofd loop te stofzuigen en er wordt harder gezucht dan het geluid van de stofzuiger met daarbij een geërgerd drukken op het volumeknopje van de afstandsbediening vind ik mezelf toch wel sneu en mopper over luie kinderen en werkpaarden en luxe paardjes etc. Ik word niet-begrijpend aangekeken.
En ze hebben gelijk; ik heb echt behulpzame kinderen. Manlief is, tenzij vers geopereerd, ook heel meegaand. Ik heb zelf heb echter, ook na 15 jaar gezin spelen, nog steeds het idee dat mijn mede huisgenoten net zo veel huishoudelijk inzicht hebben als ik. En dat mijn huisgenoten niet alleen zien dat iets wel een stofzuigbeurtje kan gebruiken maar het dan ook nog automatisch doen. Helaas helaas ze willen alles doen alleen moet ik het dan wel vragen. Ik hoop dat ik dat nog ga leren voordat de kinderen definitief het huis uit zijn. Belangrijke les voor 2012; maak zo veel mogelijk nuttig gebruik van je kinderen zo lang ze nog thuis wonen.

rare dieren?

Ik ben bezig met mijn workshop 'dierenmanieren' workshop dierenmanieren. Jasper vraagt wat ik aan het doen ben. Ik leg uit wat de workshop precies inhoudt. Dat je een dier maakt wat bestaat uit verschillende kwaliteiten van verschillende dieren die jij al hebt of waar je graag wat meer van zou willen hebben. Uiteindelijk ontstaat er dan bijvoorbeeld een vogelkrokotijger, ik noem maar wat. Tja, zegt Jasper wie wíl dat nou zo'n combinatiedier dat is toch helemaal niet handig?
Ik ben lichtelijk verbaasd. Dit kind verkondigde op drie jarige leeftijd dat hij later, als hij groot was, een sabeltandtijger zou worden en voegde daar al snel een paar vleugels aan toe omdat dat sneller ging.
Ook toen hij begreep dat hij later 'een mens' zou gaan worden fantaseerde hij er lustig op los en kregen we regelmatig tekeningen te zien van beesten met tijgerklauwen, havikvleugels en leeuwenkoppen.
Ja, zegt mijn grote kind dat is wel zo, maar ik weet dat het niet kan en 'die kleintjes' (groep 8 waar hij zelf vorig jaar nog zat) weten dat misschien wel niet en dan hopen ze misschien dat het echt gebeurt.
Ach, opeens hoor ik de teleurstelling. Met het groter worden is ook bij hem echt het besef doorgedrongen dat hij nooit een vliegende sabeltandtijger-leeuw-havik zal gaan worden. Hij zal het moeten doen met zijn eigen (fantastische) lichaam voor de rest van zijn leven. Volwassen worden; niks aan!