recepten!

Het gaat heel goed dat nieuwe eten. Af en toe is het nog wel erg zoeken. Zo heb ik deze weken elke ochtend een afspraak. Met eerst de hond lang uitlaten in het bos, ontbijt maken, vervolgens de 'boskleren' vervangen voor wat aantrekkelijkers en op tijd de deur uit is dan soms wel wat hectisch. 'Vroeger' gooide ik een plak kaas op een stuk brood en at het onderweg op.

Nu moet ik meer tijd nemen om bijvoorbeeld havermoutpap te eten. Ik kreeg wel wat goede 'snelle' tips (dank je wel Estella van Yoga-me en Tet van Lappeslag!): biologische noten pasta op een rijstewafel of roggebrood. En ik zou de dag van te voren natuurlijk wat boekweitpannenkoekjes kunnen bakken.

Het basisrecept hiervoor hebt ik opgeleukt met banaan (lekker zoet) en ik heb er geen zout in gedaan (dat scheelt weer). Die 30 minuten wachttijd duurde mij in elk geval te lang en ze waren wel lekker. Ik heb één dikke pannenkoek gebakken en 2 kwarten als ontbijt gegeten met wat biologische en ongezoete rozebotteljam.

Banaan is echt een super ingrediënt. Het maakt mijn havermoutpap net iets lekkerder, aan smoothis geven ze 'body' en Pauline maakt pannenkoekjes van geprakte banaan en een ei. Die zijn lekker zoet en sneller dan de boekweitvariant. Natuurlijk heeft banaan veel koolhydraten maar dat zijn wel de 'goede' en verder schijn je blijer te kunnen worden door het eten van bananen. Tenminste volgens o.a. deze site.

's Avonds is een altijd goed recept fritatta. Eigenlijk gewoon alles wat je lekker vindt en dan een mengsel van eieren en creme fraiche, light room of bijvoorbeeld boursin er over. Wij hadden deze week een variant met groenten en gehakt maar je kunt ook zalm en groene asperges doen bijvoorbeeld. Keuze genoeg en aan te passen aan elke smaak.

Leuk bijkomend voordeel; vanochtend wees de weegschaal 2 kilo minder aan!

De Gezonde Vakantie

Het is bijna vakantie! Het afgelopen schooljaar is een druk jaar geweest zowel voor de kinderen als voor ons. Dat is goed omdat dat betekent dat we voldoende werk hebben. En dat is ook minder goed omdat veel dingen 'er bij in zijn geschoten'

Dingen die er in elk geval bij mij duidelijk bij in zijn geschoten zijn bijvoorbeeld: op gewicht blijven of ten minste niet aankomen, voldoende slapen, voldoende sporten, aandacht voor man en kinderen.

Het vervelende is dat juist die dingen die belangrijk voor je zijn er vooral bekaaid vanaf komen in drukke periodes. Als het druk is ga ik al snel voor gemakkelijk en dat is eerder een boterham of een snelle pasta. Als het druk is ga ik telkens net iets te laat naar bed om dat ene ding nog af te maken. Als het druk is in mijn agenda heb ik de neiging om toch die extra afspraak 's avonds in te plannen alhoewel het de laatste avond is dat ik thuis kan zijn die week. En als het druk is en ik ben vrij kies ik er makkelijker voor om thuis te blijven dan naar de sportschool te gaan..

Waarschijnlijk herkenbaar voor de meesten van ons. Maar irritant is het wel en eigenlijk zou je je leven zo in willen richten dat je, ook als je het druk hebt, gemakkelijk voor gezond kunt kiezen.

Ik wil graag een goed en gezond familieleven opbouwen en een voorbeeld zijn voor mijn kinderen. Alles wat ik ze nu mee geef aan gezonde leefregels zal ze strakjes helpen om gemakkelijker de juiste beslissingen te nemen.

Een tijdje terug heb ik bijna volledig koolhydraatvrij gegeten. Dat beviel goed maar, zoals bij de meeste diëten of andere leefstijlen, het duurt een tijdje voordat het zo gewoon wordt dat het nieuwe eten geen moeite meer is. Dat punt had ik nog niet echt bereikt en langzaam sluipt je gewone eet stijl je leven weer binnen met alle gevolgen van dien.

Wat is nou een beter moment dan te beginnen met wennen aan een nieuwe leefstijl als je rust hebt? Rust om recepten uit te proberen en ze 'in de vingers' te krijgen, rust om verschillende dingen te proeven en bijvoorbeeld te testen hoe ze zich houden als je ze vooraf klaarmaakt etc. etc.

Dit weekeinde zijn dochterlief en ik dus op ontdeksafari gegaan in de natuurvoedingswinkel. Daar hebben we lekker ingeslagen en zojuist heb ik 2 verschillende baksels met koekjes (het moet wel leuk blijven nietwaar) uitgetest. Koekjes zonder suiker en zonder koolhydraten maar met amandelmeel, dadels en choconibs. Het basisrecept heb ik gevonden op: gezondlevenvanjacoline Het resultaat: MMM.

Als avondeten aten we boekweitpannenkoekjes met kip en groenten en pestoroom er in. Alweer: mmm. Als ontbijt aten we een smoothie, 3x mmm. Ik ben helemaal enthousiast. Vooral dat ik weer lekker mag bakken zonder dat ik de hele tijd denk aan hoe vreselijk slecht alles is wat ik bij elkaar sta de gooien.

Wat een lekkere vakantie gaan we tegemoet! Ik houd je graag op de hoogte via FaceBook voor links naar recepten en andere informatie.

De vis die kon zwemmen.

Ken je de vis die kon zwemmen? Hij zwom al vanaf zijn geboorte en vond het erg leuk om te doen. Hij kon allerlei trucjes en was sneller dan al zijn vriendjes. Toen de vis naar school ging veranderde er iets: De school vond dat de vis pas zijn diploma kon halen als hij in bomen kon klimmen.

De vis oefende en oefende maar het lukte hem niet of een heel klein beetje. Er werd erg veel hulp ingeschakeld en zijn ouders maakten zich erge zorgen. Vis ging tijdens zwemles op bijles voor het klimmen en ook na school moest hij uren oefenen met klimmen. Het gevolg was dat hij zijn handigheid met zwemmen kwijtraakte omdat hij het niet vaak genoeg meer deed. Trucjes die hij eerst moeiteloos deed lukten niet meer en vis verloor het plezier in zwemmen. Vis werd ongelukkig maar voldeed graag aan de norm en deed dus erg zijn best. Uiteindelijk haalde hij zijn diploma met een mager zesje en had voor altijd het idee dat hij niets kon.

Het plaatje, dit filmpje en het verhaaltje komen je vast heel bekend voor.

Als lid van het ouderplatform gooi en omstreken hebben we het het laatste jaar erg druk met het bijwonen van verschillende overleggen over passend onderwijs en de transitie van de (jeugd) zorg. Daar blijkt telkens weer dat iedereen van goede wil is maar dat het vreselijk lastig is om je te richten op het ontwikkelen van alle verschillende talenten van alle verschillende kinderen in plaats van op het fabriceren van eenheidsworst.

Het verleden heeft bewezen dat wanneer je je richt op het maken van eenheidsworst je sneller over problemen spreekt. Wie niet past is namelijk een probleem. 

Natuurlijk is het goed om te constateren dat iets niet goed gaat. Het zou onterecht zijn om alle kinderen te laten geloven dat je alles kunt wat je maar wil. De een is nou eenmaal een goede zwemmer en de ander een goede klimmer. En soms heb je hulp nodig bij datgene wat je lastig vindt. Om hulp vragen mag natuurlijk altijd.

Dat vragen is de afgelopen jaren helaas steeds lastiger geworden. Het lijkt er op alsof je pas om hulp mag vragen als er ‘iets’ is. Een probleem dus want anders is het niet serieus genoeg en kan er geen geld aan worden besteed. Wat ik hoop is dat met de invoering van passend onderwijs en de transitie van de jeugdzorg juist dat vragen weer terug komt. Als je als ouders of als kind tijdig om hulp durft te vragen en je wordt tijdig geholpen dan zullen er minder, of minder grote, problemen ontstaan.

Als je uitgaat van ieders kwaliteiten kun je kinderen zo vroeg mogelijk naar die plek begeleiden waar het het best tot zijn recht zal komen. Vaak zullen de kinderen die iets lastig vinden maar vooral aangesproken worden op alles waar ze wel goed in zijn zo veel zelfvertrouwen ontwikkelen en rust ervaren dat ze het ook aandurven om datgene wat ze lastig vinden er bij te leren. Het resultaat zou kunnen zijn dat ze dan zelfs verder te komen dan wanneer er alleen maar aandacht is besteed aan het benadrukken van het feit dat ze iets niet kunnen.

Zo ontwikkel je vissen die met veel plezier zwemmen en vol zelfvertrouwen misschien ook dat klimmen nog wel oppakken.

Waarom oplossingsgericht werken zo leuk is.

Op 12 maart was ik op een symposium waar Ben Furman en Dick J. van Dijk de sprekers waren. Beiden richten zich in hun werk volledig op het oplossingsgericht werken.

Als kindercoach werk ik ook oplossingsgericht en als je zo eens om je heen luistert lijkt het alsof er door heel veel mensen vooral heel oplossingsgericht wordt gedacht. Met de komst van het Passend Onderwijs zal het oplossingsgericht denken ook weer heel belangrijk worden.

Gisteravond organiseerden wij, als OuderplatformGooi & Omstreken een thema avond over Passend Onderwijs en wat denk je; er werd veel gesproken over oplossingsgericht en vraaggericht denken en werken. Je geeft antwoord op de vraag van het kind en kijkt daarbij naar wat er kán.

Als je oplossingsgericht werken wil uitleggen kom je  uit op dingen als; je kijkt naar wat er goed gaat, het geeft vaak snel resultaat en het is heel positief. Maar wat mij betreft dekte dat de lading toch niet helemaal. Ik was op zoek naar wat nou werkelijk de verandering brengt en heb goed gekeken en geluisterd de laatste tijd en wil mijn bevindingen graag met jullie delen:

Ouders komen bij mij omdat ze zich zorgen maken. Aan de telefoon of via de mail krijg ik een beschrijving van de zorgen en deze gaan, begrijpelijk, vooral over alles wat er niet goed gaat.

Bij de intake gaan we inderdaad inventariseren wat er niet goed gaat en wanneer dat dan is. De kinderen en de ouders zien er zorgelijk uit, hebben de schouders wat lager en richten zich op het probleem. Al een lange tijd richten zij zich vooral op alles wat niet goed gaat. Veel van het gedrag van hun kind bevestigt dat ook. Ouders hebben er geen vertrouwen in denken dat kan hij niet of hij zal wel weer een woedeaanval krijgen. En het kind denkt; iedereen denkt dat ik het niet kan dus misschien kan ik het wel niet. Het wordt onzeker en kan het inderdaad niet.

En dan gaan we kijken naar wat er wel goed gaat. Ouders kijken me verbaasd aan. Vaak wordt er wat geaarzeld maar dan merk je dat ouders weer recht op gaan zitten, ze kijken hun kind aan en glimlachen. Het kind gaat met zijn benen wiebelen, ze kijken me recht en nieuwsgierig aan: deze mevrouw gaat me niet óók vertellen wat ik allemaal niet kan. Dat kan nog wel eens interessant worden. 

En dat is eigenlijk het mooiste van oplossingsgericht werken; ouders en kinderen worden er aan herinnerd dat er nog zo veel meer is dat wél goed gaat, dat hun kind óók heel lief, grappig en creatief kan zijn bijvoorbeeld. Kinderen bedenken zich dat ze hebben leren lopen, met mes en vork eten, fietsen en dat ze bijvoorbeeld heel goed zijn in het helpen van anderen. Allemaal dingen die ze wél kunnen.

Die positieve blik en het niet langer kijken naar “de bomen die in de weg staan maar naar de ruimte er tussen” is wat mij betreft waar het echt om gaat en waar ik zo blij van wordt als het gaat om oplossingsgericht werken. Ik hoop het nog lang te kunnen doen!

Children on the internet; scary or something to "like"?

I found this quote in one of my favorite weblogs; 4 kids, 20 suitcases and a beagle

…..It reminded me of a story a girlfriend told me about her teenage daughters having an argument over a shared photo on Facebook.

“I posted my photo and you didn’t like it” One announced to the other at the dinner table.

“But I do like it?”

“Yes but you haven’t like liked it”…..

At my house we have discussions about topics like:

What do you share with whom and how many likes are you supposed to give.

When is a like enough or should you give a comment

Can you give too many comments...

But we also have discussions like this:

… Me: shouldn't you be doing your homework?

Child: Yes but I am waiting for X to give me his stuff.

Me: OK did you ask him already?

Child: Yes several times but he is not online and now I am waiting for two hours already.

Me: ??? Why don't you call him?

Child:  Call?? MUM!! That is just impossible. Nobody answers his phone.

Parents ask me questions about:

How many hours behind ‘a screen’ are normal

How can I prevent my child from posting pictures that are not appropriate

What is Internet- or Cyber- bullying and how can I protect my child

What are normal internet-rules

The world has changed. Besides our world that we as parents knew and felt confident with exists another world. The world of internet. Although this other world is very much interwoven with our old one it is quite different. And although most of us are very well able to find our way trough facebook, twitter, snapchat and instagram we will never be as familiar with it as our children will be. The internetworld is the world of our children. They are growing up with it and it is our job to help them finding their way. But because we don’t feel completely familiar with it we are insecure.

Basically raising your child with internet is not very different from raising them without it. All the values you feel are important still apply for your child on internet.

·               If you teach your children never to talk to strangers they will have to ask you if
          they can become ‘friends’ with people they don’t know.

·               If you teach your child never to leave the door unlocked or give his key to
          strangers he is not allowed to give passwords to people he doesn’t know.

·               If your child is not allowed to drink alcohol before his 18^th birthday he is not
          allowed to play games for ages 14, 16 or 18 when he is 10.

·               If the rule is a maximum of three hours screen time than all screens will have to be
          switched off after three hours. If this doesn’t work shutting down WiFi will help.

·               For teens it can be helpful to see how much time multitasking will ‘cost’ them.
          Every ‘bleep’ from a comment or message will cost them 10 minutes.

Make your child aware of the dangers. Let him imagine himself standing in the middle of a football stadium. Does he really want all those people (and more) to see him like that for the rest of his life?

Your children will know all the possibilities of photoshopping. Tell them others can do that to their photo’s too. Discuss which photo’s you are going to put on Facebook and which ones not and why. Listen to your child’s thoughts about this. You will learn a lot from how he is thinking about the internet. On the other hand respect your children’s feelings. Some teens will not be very happy when you put a baby photo on Facebook.   

The key words seem to be; normal house rules apply. Parents stand beside your children and be really interested in their world. If you don’t know things just ask them, play games with your child, download apps they use and play with them to see how they work. Ask your children without judging them all you want to know and they will explain to you what you don’t understand. Show your children that you trust them and that you will expect them to behave on the internet like in real life (like you have learnt them).

If all the normal things don’t work; set rules. If they don’t work; set stricter rules and be very clear about the consequences (some children just need that). Be sure you will be able to execute these consequences, even for a longer period of time. If that doesn’t work: ask for advice from a professional.