Foto's, veel foto's

Pauline is een fantastische week lang in Engeland geweest. In haar bagage ging haar spiksplinternieuwe camera mee. Bij terugkomst bleek dat ze heel veel had meegemaakt en vertelde ze honderduit. Als bewijs van al die leuke activiteiten had ze ruim 500 foto's gemaakt! Geschaard achter de laptop zaten we klaar om alle foto's te bewonderen. Ze waren erg leuk en wij keken ademloos naar 500 foto's van de drie gezworen BFF's in allerlei verschillende vrolijke poses. Echt heel leuk allemaal maar waar waren alle dingen die ze hadden gezien en meegemaakt?  Stratford Upon Avon is toch heus een erg fotogeniek dorpje zou je zeggen. Maar nee op de 500 foto's herkenden we misschien 10 keer ergens ver weg op de achtergrond een bezienswaardigheid.

Vervolgens gingen ruim 100 foto's (strenge selectie!) ergens een album op facebook in, net als de 100 foto's per persoon die de rest van de klas ook had gedwonload. De rest van de dag werden alle foto's gescand om te kijken of er nog iemand te 'taggen' was en kwam de constatering dat iedereen ongeveer dezelfde foto's had.

Ik denk terug aan ons ouderwets fotowerk. Maximaal 36 foto's tot je beschikking. Het gevoel dat je 'verplicht' was deze niet te verspillen. Het gevolg was dat een groot gedeelte van je na twee weken ontwikkelde foto's ingangen van musea, 'interessante fossielen' en andere nuttige maar toch wel saaie plaatjes bevatte. Wat wel leuk was (en menig saaie zondagmiddag opleukte) was het inplakken in een album van alle foto's, suikerzakjes en entreekaartjes. Al deze juweeltjes van prehistorisch 'scrapbooken' liggen al 30 jaar ergens te vergaan. Aan de andere kant, bijna al de 1000-en digitale foto's die inmiddels verschillende harde schijven en cd-rommetjes beslaan zijn nog steeds niet in een album opgenomen. Ik loop minstens zes jaar achter en dat terwijl de kinderen altijd met zo veel plezier kijken in de wel aanwezige albums. Misschien maar eens een saaie zondagmiddag inlassen!