knutselen met je kinderen is leuk!

Hier staat het resultaat van een middag knutselen te pronken in het raam.

Veel ouders vinden het lastig om regelmatig een 'goed gesprek' te hebben met hun kinderen. Zomaar gaan zitten en eens even praten werkt bij veel kinderen niet. Samen ergens mee bezig zijn en ondertussen lekker kletsen werkt vaak veel beter. Als ik ouders die hiermee worstelen adviseer om bijvoorbeeld eens samen te gaan knutselen zie ik de ouders vaak een beetje in elkaar krimpen. Op mijn vraag of ze dit zien zitten zeggen ze dan vaak Nee want ik kán helemaal niet knutselen.

Natuurlijk moet je als ouder vooral iets kiezen wat bij je past. In plaats van knutselen kun je er dus ook voor kiezen om te bakken, sporten of spelletjes te spelen om de band met je kind te verstevigen en de mogelijkheid te creëren om te praten over die dingen die jij (en je kind) misschien lastig vinden. 

In dit blog wil ik echter alle ouders aanmoedigen om het knutselen met je kinderen toch vooral niet te laten. Vanaf heel jonge leeftijd tot echt diep in de pubertijd kun je gezellig 'aan de knutsel' gaan samen en je hebt er niet veel voor nodig behalve wat vertrouwen in een goede afloop.

Dat is namelijk waar het vaak mee begint. Het 'ik kan niet knutselen'-idee heeft er mee te maken dat mensen denken dat ze niet creatief zijn, niet weten hoe ze iets moeten verzinnen of dat het niet zal lukken. Het leuke met knutselen is echter dat alles mag en alles kan en dat er dus altijd wel iets te voorschijn komt terwijl je ook nog eens een paar uurtjes heerlijk ontspannen bezig bent geweest.

Toen de kinderen klein waren 'dekte' ik op woensdagmiddag of regenachtige zondagen de tafel met knutselspullen en broodjes. Alles wat mee kwam uit school kwam lekker aan de tafel zitten en friemelde tijdens het eten van broodjes eens met wat er allemaal lag. Ook de meest weerbarstige anti-knutselaars gingen na verloop van tijd altijd wel aan de slag. Ze lijmden eens wat op elkaar, knipten in een stuk karton of pakten een stuk klei. Al pratend kwamen de kinderen vaak tot leuke plannetjes en het enige wat ik vervolgens nog hoefde te doen was knutselhulp verlenen (onderdelen vasthouden iets priegeligs knippen of advies geven over materialen) en luisteren. Bijna altijd kwamen, terwijl de handjes bezig waren de verhalen vanzelf los: over school, over thuis of over zieke oma's. En na de speelmiddag gingen ze blij naar huis met hun kunstwerk.

Kleine kinderen knutselen graag maar kort. Veel voorbereiding is vaak nodig omdat kleine kinderen nu eenmaal meer knoeien dan grotere. Dus knutselkleden, een oud kleed of vuilniszakken voor op de vloer en heel veel keukenrollen paraat is dan wel zo handig. Soms zijn de kinderen na een paar verfstrepen of een paar kleihompjes op elkaar al klaar met knutselen. Geen probleem, ga niet direct opruimen en redderen. Zet nog n kopje thee, bewonder het kunstwerk en laat je kind er over vertellen. Grote kans dat je zo via het knutselwerk ook al veel te weten komt over waar je kind mee bezig is. 

Ook belangrijk; geef het kunstwerk een mooi plekje. Als je er genoeg van hebt wordt het tijd voor een nieuwe knutselmiddag, dan kun je weer een tijdje tegen iets nieuws aankijken.

Oudere kinderen zijn soms wat moeilijker tot knutselen aan te zetten maar als je samen met ze op internet zoekt naar leuke knutselprojecten worden ze vaak wel enthousiast. Ik vind veel op: pinterest waar ik dan zoek op Do It Yourself of knutselen. En zo heb je ook met je oudere kinderen heel gemakkelijk een internet-vrije en toch gezellige middag.

Weet je echt niet wat je zou kunnen doen kijk dan eens naar kant en klare knutselpakketten. Alles zit er in, de voorbeelden zitten er bij. Lekker overzichtelijk. Val alleen niet in de valkuil dat het kunstwerk ook precies zo moet worden als het bijgeleverde voorbeeld. Dan levert het je toch weer stress op en dat is juist niet de bedoeling. Bedenk je dat het bij knutselen vooral gaat om het proces en het lekker met je handen bezig zijn, niet zozeer om het resultaat. 

Pauline, Jasper en ik hebben ook juist weer een lekkere knutselmiddag achter de rug. Via mijn ideetjes van pinterest kwamen we op een 'snel effect' werkstuk. Ieder heeft er zijn geheel eigen interpretatie aan gegeven (Jasper bedacht zich dat alleen het woord fuck best 'vet' zou zijn bijvoorbeeld en ook daarin laten we de creatieve geest volledig vrij natuurlijk alhoewel ik blij was dat het iets genuanceerder werd dan dat uiteindelijk) maar het resultaat is prachtig en staat voorlopig in het raam te pronken. 

Ik zou jullie bijna veel regenachtige dagen toe wensen!

mocht je nog steeds denken dat knutselen niets voor jou is dan kun je ook nog masseren!

realistisch opvoeden

Opvoeden is een ingewikkelde klus. Veel ouders worstelen met de mooiste maar ook de moeilijkste taak die hen gegeven wordt. Veel ouders denken ook dat zij het antwoord op alles moeten hebben en bombarderen zichzelf hiermee tot een schaap met 5 poten. De vraag is of dit wel realistisch is en of het wel nodig is dat jij de lat zo hoog legt voor jezelf.

Kinderen zijn niet zozeer gebaat bij een perfecte opvoeding (wat dan dan ook mag zijn) als wel bij een realistische. Een opvoeding die uitvoerbaar is voor alle partijen, waar regelmatig wordt gekeken of het nog past bij de situatie en waar het opvoeden niet een kwestie is van lijstjes afvinken of managen van agenda's maar meer van grenzen afbakenen en daarbinnen kijken wat er nodig is op dat moment in die situatie.

Hier volgen 5 tips voor een realistische opvoeding

1. Pas tijdig je 'jobdescription' aan. Zorg dat de manier waarop jij je kinderen opvoed past bij hun leeftijd. Hoe groter, hoe meer verantwoordelijkheid voor je kind en hoe meer jij als ouder moet overstappen van aansturen naar coachen. Dit blogje is erg toepasselijk. 
2. Wees realistisch in wat haalbaar is voor jou. Ga je door een stressvolle of drukke periode dan is het logisch dat je even wat minder tijd voor je kind kunt vrijmaken. Leg uit aan je kind waarom je minder tijd hebt en zorg er tegelijkertijd voor dat je vaste momenten houdt waar op je nog wel echt gezinstijd maar ook één op één tijd met je kind kunt inplannen. Bespreek eventueel dingen uit het ideeën-doosje van je kind.
3. Switch en Link. Als je weinig tijd hebt zorg dan dat je in de tijd die je samen hebt ook echt samen bent. Zet je telefoon uit en je laptop. Haal diep adem, blaas al je stress even uit en ben er helemaal voor je kind. In dit blogje lees je meer over Switch en Link. Vaak ben je daarna veel beter gefocust op je werk.
4. Realiseer je dat je niet de enige bent die bezig is met kinderen opvoeden of die jouw kind kent. Vraag aan de juf, aan vriendinnen, aan ouders van vriendjes van je kind of aan je moeder of zij je kunnen helpen. Wat doen zij, wat werkt bij hun, kan je kind op school/bij iemand anders wel opruimen/met zijn mond dicht eten/dank je wel zeggen? Deze tips en verhalen kunnen jou helpen om misschien op een andere manier naar je kind te kijken. Naar alles wat hij wel kan! Het fijnste compliment dat ik ooit kreeg was van mijn schoonmoeder. Zij zei na een logeerweekeinde dat mijn kinderen zo goed opgevoed waren. Ze zei er ook bij dat het goed is om dat van anderen te horen. En daarin had ze zeker gelijk. Op die momenten dat ik weer eens dacht dat al mijn inspanningen om mijn kinderen 'goed' op te voeden hopeloos waren bedacht ik me dat ze het ergens anders blijkbaar wél konden. Dat zorgde er voor dat ik een stuk relaxter kon blijven. 
5. Vraag tijdig hulp. Op internet is van alles te vinden aan opvoed-informatie, er zijn 1000-en opvoedboeken geschreven. Doe er vooral je voordeel mee. Kom je er dan nog niet uit aarzel dan niet om professionele hulp in te schakelen. Het kan zijn dat jij en je kind er samen niet uitkomen of dat je niet weet hoe je je kind het beste kan helpen. Jullie zijn nou eenmaal verschillende mensen met verschillende karakters. Bij lichamelijke klachten die aanhouden ga je naar de huisarts. Bij opvoed-vragen ga je naar een opvoedcoach of kindercoach. Zij hebben al die boeken en informatie die je op internet kunt vinden gelezen, weten wat een 'normale' ontwikkeling van een kind is. Zij kunnen jou en je kind vaak snel weer samen op het goede spoor zetten.

Wil je meer informatie over opvoeden, heb je vragen over je kind of maak je je zorgen? Of ben je geïnteresseerd in de opvoedworkshops die ik vanaf eind september gan geven? Neem contact met me op via cinpaard@live.nl of kijk op www.kindercoachcindy.nl

Ideeën-doosje

Ben je druk, maak je een moeilijke tijd (spanning op je werk, scheiding, verhuizing, ziekte, rouw) door? Je kinderen maken zich misschien ook zorgen of hebben veel vragen. Ze stellen ze niet en praten niet omdat ze zien dat jij het al druk genoeg hebt. Vertel (in kindertaal) waarom je zo druk bent en vooral dat het niets met hen te maken heeft.

Zorg dat je toch tijd inruimt om je kind de mogelijkheid te geven zijn vragen te stellen of zijn zorgen te uiten.

Een oplossing voor wat oudere kinderen (vanaf 7/8 jaar): Geef ze een ideeën doosje of knutsel er samen een.

Spelregels:

• Je kind mag al zijn of haar gedachten op een briefje schrijven en hier in doen. 
• Spreek af wanneer je er samen over gaat praten. 
• Je kunt een of twee briefjes uit de doos nemen of je kind vragen welk briefje hij of zij het liefste wil bespreken. 
• Neem er de tijd voor, laat je niet afleiden.
• Luister zonder te oordelen of commentaar te geven naar wat je kind te vertellen heeft.
• Kijk, als dat nodig is, samen of er een oplossing te verzinnen is. 
• Schrijf eventuele afspraken op en hang ze op een zichtbare plek.
• Spreek af wanneer je weer samen gaat zitten.

Succes!

Bijbaantje

Mijn kinderen hebben inmiddels de leeftijd van de bijbaantjes bereikt. Uiteraard is het pure noodzaak omdat wij 'vet weinig' zakgeld en kleedgeld geven. Hierdoor 'moeten' zij wel gaan werken. Dat ze moeten valt wat mij betreft te betwijfelen. Dat ik het heel gezond en leuk vind dat ze als oplossing voor hun 'geldprobleem' gaan werken klopt helemaal.

Ik heb zelf vanaf mijn 14e altijd met veel plezier gewerkt in de meest uiteenlopende banen en ik ben er van overtuigd dat het zoeken naar werk, het werken zelf en de verantwoordelijkheid die zo'n baan met zich meebrengt de kinderen dingen leert die zij niet van hun ouders en ook niet op school leren maar die wel heel handig zijn in hun latere leven.

Pubers kunnen heel hard werken en heel gemotiveerd zijn als de motivatie maar vanuit henzelf komt en de reden om iets te doen door henzelf als heel belangrijk wordt gezien. De motivatie voor het zoeken en houden van een baan is in eerste instantie geld. Geld is ook een belangrijke motivatie om afspraken na te komen en je werk goed te doen. Want ontslagen worden betekent geen geld en dat blijkt een goede stok achter de deur.

Ik luister vervolgens trots naar telefoongesprekken van mijn zoon met zijn werkgever. Ik verbaas me over de zakelijkheid waarmee mijn 13 jarige onderhandelt over een fietstas. Ik ben blij dat ik nog niet helemaal uitgerangeerd ben als ik hem hoor zeggen; ik moet even aan mijn moeder vragen of ik dan kan. Ik luister grinnikend naar gesprekken van mijn zoon en zijn vriend op de achterbank als ik ze kom halen na een dagje werken in een tuincentrum. "Die baas was wel echt bazig" en dat het jammer was dat ze de plantjes niet even met de megasproeier allemaal tegelijk mochten natspuiten maar ze heel voorzichtig één voor één water moesten geven.

Ik loop een extra lang rondje met de hond om te proberen een glimp op te vangen van mijn dochter die bij haar zoveelste oppasadres zit. Als zij thuiskomt en ik wakker schiet op de bank geniet ik van de verhalen van mijn dochter over hoe schattig de kindjes zijn, hoe ze ze toch op bed heeft kunnen krijgen en dat ze nog even was gaan kijken of ze wel lekker sliepen.

Het is soms even wennen (buiten de Albert Heijn staan met 4 boodschappentassen en je realiseren dat je zoon jouw fietstassen geleend heeft voor zijn folders, zoeken op welke avond je elkaar nog wel kunt zien met al dat op ge pas) maar ik hoop dat dit een begin is van nog veel meer leuke en minder leuke (verkleed als hamburger folders uitdelen bijvoorbeeld) baantjes.

Het konijn dat naar Spanje emigreerde

Een tijdje terug hoorde ik een verhaal over een konijn dat naar Spanje emigreerde. De familie was bezig een emigratie naar Spanje te plannen en probeerde te beslissen wat er moest gebeuren met de huisdieren. Meneer kat mocht meekomen maar de ouders vroegen zich af of het konijn ook mee moest komen of niet.

Verhuizen van een dier van het ene land naar het andere kan voor zowel de eigenaren als het huisdier stressvol zijn. Dingen als chippen van het dier, vaccinaties, vliegen in een vliegtuig, opgesloten zijn in een kooitje voor een langere periode brengen hoge kosten met zich mee. Daarnaast zijn er zorgen over hoe het dier uit alle stress zal komen. En iedereen kent die enge verhalen over katten die niet het land in mochten en zes lange maanden in een asiel moesten omdat de immigratieregels veranderd waren, honden die kwijt geraakt zijn etc.

Veel eigenaren beslissen vanwege deze obstakels vaak om de dieren thuis te laten. Ze zoeken een goede opvang voor het dier en gaan zonder het dier naar het nieuwe land.

Het gezin uit het voorbeeld nam een ander besluit; de kinderen besloten dat wanneer het konijn niet mee zou gaan zij ook niet mee zouden gaan naar Spanje. De ouders besloten naar de kinderen te luisteren. Voor het konijn werd een speciale vlucht en een speciale autorit geregeld waarmee het konijn uiteindelijk verenigd kon worden met het gezin in Spanje.

Het is moeilijk om in dit soort situaties een goede beslissing te nemen. Als ouders denk je soms dat je kinderen weinig interesse hebben voor het dier. Kinderen zien een huisdier echter als een volledig familielid, net als de ouders en de kinderen dat zijn. Hierdoor zal het achterlaten van de huisdieren verwarrend kunnen zijn voor kinderen.

Gedurende de verhuisperiode kunnen dieren een hele belangrijke rol kunnen spelen. Er zijn al veel tranen geabsorbeerd door een lekker zacht vachtje. Als papa en mama druk en gestresst zijn is het soms moeilijk om met je ouders te praten over de dingen die je bezig houden. Lekker op de bank kruipen met zo’n warm en zacht vriendje kan je kind dan veel troost geven.   

Helaas is het soms gewoon niet mogelijk om een dier met je mee te nemen. Omdat het dier door het kind gezien wordt als een gelijke is het belangrijk om je kinderen te betrekken bij je besluit. Informeer je kinderen dus tijdig wat de plannen zijn met de huisdieren en waarom ze eventueel niet mee zouden kunnen. Luister naar hun argumenten en probeer te kijken of er een compromis mogelijk is. Kan je huisdier echt niet mee betrek je kind dan ook bij het zoeken naar een nieuw huis voor je huisdier.

Waak er voor dat je je kind probeert te troosten met dingen als; we kopen daar wel weer een nieuwe hond, kat of konijn. Omdat je kind het dier als een ‘gelijke’ ziet is de boodschap die je zo aan je kinderen afgeeft dat ieder lid van de familie in te wisselen zou kunnen zijn.

Vergeet niet dat dieren de meeste dingen die ze meemaken uiteindelijk weer vergeten. Als ze eenmaal bij jullie zijn zullen ze vooral blij zijn om weer met ‘hun’ gezin te zijn! Dus als het even kan neem ze mee! In dit artikel staat nog meer informatie over het meenemen van je huisdier.

Wil je meer weten? Ben je op zoek naar tips over hoe je je kinderen het beste kunt ondersteunen gedurende een verhuizing naar het buitenland? Neem contact met me op via www.kindercoachcindy.nl.

The rabbit who emigrated to Spain

Sometime ago I heard a story about a rabbit that emigrated to Spain. The family was planning an emigration to Spain and had to decide what to do with the family-pets. Mr Cat was allowed to come along. But the parents weren’t too sure about moving the rabbit as well.

Moving animals from one country to another can be a very stressful event for both owners and the pet. Mostly it involves having to go to the vet for a chip and various vaccinations, flying in an aeroplane, being locked up in a cage for a long time. All this costs the owner a lot of money and worries about how the pet will come out of this. And of course there are story’s about cats who were not allowed into the country for six long months because of changed immigration rules, dogs who got lost and so on.

A lot of owners decide for all the reasons that are mentioned above to leave the pet at home. They will find a nice foster home and leave without the pet to the new country.

In the above example the children stated that if the rabbit wouldn’t go they would not go either. The parents decided to listen to the children. They organised the flight and a special car-trip for the rabbit so that it could be reunited with its family in Spain.

It is always difficult to make a good decision in these kind of situations. Even when it seems that your children show very little interest in their pets you will find that for your children the pet is a very important and ‘equal’ part of the family. Children will not see your pet as just a pet. They see them as a part of the family just like the children and the parents. So leaving the animal behind can be very confusing for children.

On top of that: most animals are a great help during the difficult time of preparations for leaving and during the ‘settlement’ time in the new country. A lot of tears have been absorbed over the years by soft fur. Sometimes it is just difficult to express your feelings to your parents. Curling up on the couch with this warm and furry friend will help your child a lot.

But sometimes it is just not possible to take your pet with you. It is important to remember that for children the pet has a completely different ‘status’ within the family than you as a parent might think the pet has. So tell your children up front what your plans are for the pets. Listen to what they have to say about this matter and try to find solutions that suit you all.

If it is really not possible to take the pet explain your reasons to your child. Emphasise how important the pet is and why it would be best for him/her to stay with a nice foster-family. Involve your child in finding a new family for your pet.

Never try to comfort your child by saying things like we will buy you a new dog, rabbit, cat when we get there. Think about the message you give your child when a family member is that easy to replace. And…. most animals forget about all the things they experienced during the trip. They will just be happy to be with you again! This article will give you more information about moving abroad with animals.

Would you like to have more tips about how you can support your children during an emigration? Would you like to have a talk and ask all your questions? www.kindercoachcindy.nl 

Mindfullness is niets anders dan Switch and Link

Mindfulness is de laatste jaren een gevleugeld begrip. Als je maar 'mindful' genoeg probeert te zijn komt het allemaal helemaal goed met jou als werkend persoon, met jou als partner en met jou als ouder.

En dat klopt.

Het jammere is dat 'mindful zijn' de laatste jaren zo te pas en te onpas is gebruikt dat het een beetje een loos begrip aan het worden is. En voor sommige mensen roept mindful nog steeds griezelige associates op met dingen als 'verplicht aan niks denken' 'nutteloze minuten op een matje in het niets staren' of op zijn minst 'geiten wollen sokken'. Mindfulness is daarmee bijna een onbruikbaar begrip en een nutteloos advies geworden. "Je zou eens wat meer mindful moeten zijn" tja.

Onlangs las ik het boek 'Raising Global Nomads' van Robin Pascoe. Daarin wordt gerefereerd aan de term 'switch and link'. Succesvolle werknemers blijken gemakkelijker in staat om te switchen en linken. En eigenlijk is dat precies wat mindfulness beoogt. Switch van de ene situatie naar de andere (bijvoorbeeld van werk naar thuis) en zorg dat je gelinked raakt met de huidige situatie. Dit zorgt er voor dat je met je volle aandacht kunt zijn waar je op dat moment bent. En dit komt inderdaad jezelf, je partner en je gezin ten goede.

Een voorbeeld; 

Je hebt een razenddrukke dag op je werk gehad. Je weet dat je die avond nog veel werk moet doen. Met je oortje in en al bellend loop je gehaast naar binnen. In de gang wordt je besprongen door je kinderen. Je weert ze af; "nee ik ben nog aan het bellen" en loopt tussen het gekwebbel door naar de keuken zwaait naar je partner terwijl je wijst naar je oortje. De kinderen willen aandacht en blijven aan je hangen. Je raakt geïrriteerd, beëindigt je telefoontje en valt uit tegen de kinderen: "Als ik aan het bellen ben mag je me nooit storen" en "Dit was een heel belangrijk telefoontje" Je zegt tegen je partner: "ik moet nog waanzinnig veel doen vanavond dus ik wil vroeg eten en jij moet ze maar op bed leggen."

Eenmaal aan tafel is de sfeer om te snijden, je kinderen huilen om het minste of geringste en willen niet eten. Jij verliest je geduld omdat het eten zo uren duurt en je de druk voelt toenemen van al dat werk. Direct na het eten krijgen de kinderen en kus en ga je aan het werk. Het duurt nog lang voordat de kinderen stil zijn en slapen. Jij vind het moeilijk om je draai te vinden. Je krijgt je aandacht niet bij je werk omdat je continue wordt afgeleid door de geluiden boven of een huilend kind in de woonkamer.

Switch and Link:

Je hebt een razenddrukke dag op je werk gehad. Je weet dat je die avond nog veel werk moet doen. Je parkeert je auto voor de deur en rondt je telefoongesprek rustig af. Als je nog dingen wil onthouden voor straks maak dan ergens een reminder. Sluit je werkdag af. Dat kun je doen door nog even naar de radio te luisteren of door gewoon te zitten en een paar keer diep adem te halen via je buik. Je bent thuis. Je gaat je kinderen en je partner weer zien. 

Stap de deur binnen en knuffel elk kind apart. Zeg dingen als "wat gezellig om weer thuis te zijn" of "wat fijn om jullie weer te zien". Misschien herinner je nog dingen (of het stond in je telefoon en je hebt het gecheckt voor je naar binnen ging) die belangrijk waren zoals spreekbeurten of afspraken met de orthodontist. Vraag er naar en luister naar de verhalen. Begroet je partner.

Neem de tijd voor het eten. Je zult merken dat het niet langer duurt dan die andere keren. Leg je kinderen samen op bed, lees verhaaltjes voor, sluit de dag rustig af. 

Als iedereen lekker op bed ligt kun jij weer switchen van ouder naar werknemer en lekker aan het werk gaan. De kans is groot dat je je op zijn minst prettiger voelt en daardoor veel effectiever zult zijn.

Ik wens iedereen veel succes met deze 'mindfulle' manier van ouder, partner en werknemer zijn. Natuurlijk lukt het niet altijd maar ook hier geldt; oefening baart kunst en niemand is perfect.