Vanaf zijn geboorte is Jasper sterk verbonden met zijn grote zus. Waar Pauline ging, ging Jasper en hand in hand konden ze de wereld aan. Toen de bloemetjesmuts en het bijpassende sjaaltje te klein voor Pauline werden trok de toen drie-jarige Jasper ze maar wat graag aan. Met zijn witte krullen en grote blauwe ogen had Jasper altijd al veel aanspraak van wildvreemde mensen. Nu spraken mensen hem, overigens zeer begrijpelijk, aan met dag meisje wat heb je mooie krullen, ogen etc. Jasper reageerde dan eigenlijk heel verbaasd met; maar ik ben Jásper. Het viel me op dat bijna niemand het kon nalaten hem (een drie jarig ventje notabene) te wijzen op zijn 'fout'. Soms wezen ze ook mij er op dat mijn zoon een meisjesmuts op had wat ik natuurlijk alleen maar kon beamen. Met deze vooroordelen had Jasper echter niets te maken. Voor hem was er niets raars. Hij was gewoon Jasper; een jongen met de muts van zijn zus op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten