Als ik alle bladen en advertenties rondom moederdag las kreeg ik altijd de kriebels. De liefste verdient toch een bloemetje? Brrr die 'liefste' hoort liever af en toe tussendoor dat ze gewaardeerd wordt dan dan ze één keer per jaar een verplicht boeketje krijgt.
Maar natuurlijk waren ook bij mij alle clichés waar toen ik eenmaal zelf moeder werd. Ik genoot van de kinderknutsels en vooral van de spanning van de kinderen. Nee mam je mag echt niet mee de klas in hoor want we zijn allemaal een heel groot hart voor moederdag aan het knutselen. En dat ze dan met een grote rol onder hun arm naar huis kwamen en aan mij vroegen waar ze het cadeautje voor moederdag het beste konden verstoppen.
Vorig jaar was mijn laatste lagere school-moederdag, compleet met knutselwerk. Jammer maar het leven gaat door vind ik en blijkbaar de school ook. Nu heeft de school op moederdag zelfs een game weekeinde gepland. Mijn zoon wil daar natuurlijk erg graag heen en ik vind ook dat hij dat vooral moet doen. De andere man in huis heeft een weekeinde weg met 'de mannen' en ook dat lijkt mij een heel goed idee. Inmiddels hadden dochterlief en ik al besloten dat wij heerlijk koffie zouden gaan drinken bij de intratuin. Heel gezellig samen met mijn dochter een beetje teuten. Fijn eigenlijk dat de mannen weg zijn dacht ik nog.
Maar vanochtend liep ik in alle vroegte met de hond over de hei. Onder invloed van de zoetigheid uit Libelle's en Margrieten en columns van bijvoorbeeld Daphne Deckers liep ik toch te mijmeren over hoe moederdag ook zou kunnen zijn. Met ontbijt op bed gemaakt door kinderen met roze wangen die liefdevol hagelslag door het huis zouden strooien en broodjes zouden laten aanbranden, een frisgewassen man die de hond uitliet in plaats van eentje die ergens zijn roes lag uit te slapen...
Aan de andere kant... de ervaring leert dat ik de dag na de feestdag me een ongeluk loopt te boenen om alles 'wat ik niet mag doen want het is moederdag' alsnog te doen (zoals hagelslag tussen de planken uitzuigen). En zo was mijn licht gevoel van zieligheid ook weer snel verdwenen en liep ik lekker te genieten van de zon, mijn blije hond en het spechtennest wat ik ontdekt heb.
Na een heerlijke wandeling kwam ik later dan gedacht weer thuis, draaide de normale riedel af van hond eten, kat eten, was checken, afwasmachine aan etc. Ondertussen roep ik dan goedemorgen tegen de kinderen en of ze lekker geslapen hebben, ik roep dat ze de gordijnen moeten open doen, mopper over kinderen die altijd maar in het donker leven terwijl buiten de zon schijnt... Ik hoorde wel kinderen maar ik vond dat ze maar matjes antwoorden dus ik ging kijken wat de oorzaak van deze lusteloosheid was. Zitten ze samen te glunderen aan een gedekte tafel, compleet met een lief kaartje. Blijkt dat ze al een hele tijd zaten te wachten tot ik eindelijk thuis kwam! Wat heerlijk om pubers te hebben die zonder hulp van alles kunnen! Mijn moederdag kan niet meer stuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten